Πρωινά, Τρίτο, 8:00 και -όπως όλοι ξέρετε πια- καταφεύγω σε δύο τόπους, στον τόπο της ποίησης και στον τόπο της σκέψης του Μάνου Χατζιδάκι. Στην περίπτωση της Μάτσης Χατζηλαζάρου, οι δύο αυτοί τόποι συναντιούνται. Ψαχουλεύω τα Σχόλια του Τρίτου: “Γυναίκα αθάνατη και Μάτση των ονείρων. Σ’ αναγνωρίζω ολόκληρη μες απ’ αυτό το απελπισμένο κέφι σου που μ’ εξοντώνει. Και τραγουδώντας τα οράματά σου, σ’ ακολουθώ. Μήπως και ξαναγεννηθεί ο χρόνος που μας γέννησε”. Ξαναδιαβάζω ένα κείμενο του Χατζιδάκι για τη Χατζηλαζάρου στον τόμο “Ο Καθρέφτης και το Μαχαίρι” (εκδ. Ίκαρος). Αναφέρει -ανάμεσα σε άλλα- τους στίχους της: “Απλώνω την αγκαλιά μου και συνάζω / όλα τα μάτια, και τους καημούς, τα βράχια, τ’ ακρογιάλια”. Και προσθέτω εκείνους που αγαπώ πιο πολύ: “Έλα, η μέρα είναι τόσο ωραία – τα ποιήματα που αγαπώ θέλω να τα ζήσω μαζί σου”. Ο Χατζιδάκις πάλι: “Σαν κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο που ‘χε τον τίτλο “Μάης, Ιούνης και Νοέμβρης”, υπήρχε μια αφιέρωση στην πρώτη σελίδα, «Στον Αντρέα». Κι όλοι ρωτούσαν ποιον εννοεί. Τον Εμπειρίκο που άφηνε ή τον Καμπά που ακολουθούσε”. Τώρα γνωρίζω πως η αφιέρωση “στον Αντρέα” δεν περιείχε αμηχανία “σε ποιον” αλλά τόλμη. Και στους δύο. Γιατί ο πρώτος της είχε δώσει τον τρόπο, τη διέξοδο για να εκφραστεί και ο δεύτερος την αιτία”. Ξανά στη Μάτση και την ποίησή της για το κορυφαίο της -ίσως- απόσπασμα: “Τώρα θέλω να ξεμαλλιάσω λίγο τη σύνταξη για να σε τραγουδήσω όπως έμαθα στο Παρίσι / εσένα σ’ έχω Δεινόσαυρο από τους πιο εκπληκτικούς / εσένα σ’ έχω βότσαλο, φρούτο απαλό που τ’ ωρίμασε η θάλασσα / σ’ ερωτεύω / σε ζηλεύω / σε γιασεμί / σε καλπασμό αλόγου μες στο δάσος το φθινόπωρο”. Ναι, τώρα που φθινοπωριάζει… Κι όπως κλείνει κι εκείνη την “Αντίστροφη Αφιέρωση”, το τελευταίο -χρονικά- ποιημά της… «όλα δεν τα’ χω πει»…
Αύριο, Τρίτη, ακούμε μουσική του Komitas, που γεννήθηκε σαν αύριο το 1869, τον Salvatore Accardo που γεννήθηκε σαν αύριο το 1941 να ερμηνεύει Paganini, George Gershwin που γεννήθηκε σαν αύριο το 1898 και Bela Bartok που έφυγε σαν αύριο το 1945. Την Πέμπτη, στο πνεύμα των νέων κυκλοφοριών μας, ακούμε έργα Dvorak, Mendelssohn, Haydn και την πολύ ιδιαίτερη ερμηνεία -με δική της καντέντσα- της Maria Duenas στο Κοντσέρτο για βιολί του Ludwig van Beethoven.
Σήμερα, την Τετάρτη και την Παρασκευή ακούμε μουσική της εποχής του μπαρόκ, κλασική, ρομαντική και μοντέρνα μουσική σε συναρμογή με όψεις της jazz, μινιμαλιστικές και μεταμινιμαλιστικές προσεγγίσεις, σπουδαίους songwriters, ήχους από λαϊκές μουσικές από όλον τον κόσμο και μουσική της μεγάλης οθόνης.
Παραγωγή-παρουσίαση : Γιώργος Φλωράκης