Πρωινά, Τρίτο, 8:00 κι έτσι όπως μεστώνει το καλοκαίρι, έρχεται στο μυαλό μου ένα από τα πιο σπουδαία βιβλία που έχω αγαπήσει, το “Ελληνικό Καλοκαίρι” του Jacques Lacarriere (Μετάφραση Ιωάννα Χατζηνικολή, Εκδόσεις Χατζηνικολή), που διάβασα αρκετά νωρίς, στις αρχές της δεκαετίας του ’80. “Σας γράφω από ένα άγνωστο νεραϊδένιο χωριό, όπου τα χρώματα μπερδεύονται σ’ ένα ουράνιο τόξο από σπίτια, όπου οι προσόψεις είναι κοσμημένες με κύκλους, με ρόμβους, με βέλη και με καμπύλες, σας γράφω από την καρδιά ενός μεγάλου εμβλήματος, από δρόμους όπου τα σπίτια τους, σαν τραπουλόχαρτα για γίγαντες, καθρεφτίζουν τα αφηρημένα όνειρα κάποιου άγνωστου χτίστη, σας γράφω από ένα ρόδινο και χρυσαφί μέρος που το κυκλώνουν ξεροί λόφοι και όπου έχω ήδη ξεχάσει τη θάλασσα”. Θα ήθελα πολύ να βρεθώ σ’ έναν τέτοιο τόπο, σ’ έναν τόπο ακριβώς όπως τον περιγράφει ο Lacarriere. Μα -από την άλλη πλευρά- η θάλασσα, δεν ξεχνιέται. Ειδικά το καλοκαίρι. Ειδικά όταν δύει ο ήλιος, όπως στη φωτογραφία. Ναι, το καλοκαίρι προελαύνει και στις ζαβολιές του τίποτα δεν μπορεί ν’ αντισταθεί. Αυτή την ώρα ταξιδεύω προς το νησί που αγάπησα πιο πολύ απ´ όλα. Ίσως λόγω καταγωγής. Ή ίσως λόγω ιδιοσυγκρασίας. Αφήνω πίσω μου τη μουσική του Sergey Rachmaninov για ολόκληρη την εβδομάδα. Φέτος συμπληρώνονται 150 χρόνια από τη γέννησή του και 80 από τον θάνατο του. Πέντε πρωινά αφιερωμένα σ’ εκείνον και σε μερικά από τα σπουδαιότερα έργα του. Φυσικά ακούμε τα Concerti του για πιάνο, μάλιστα το 2ο και το 3ο σε περισσότερες από μία ερμηνείες, τις συμφωνίες του και μερικά από τα εμβληματικά του έργα, όπως οι “Παραλλαγές Σ’ ένα Θέμα του Paganini” και η Σονάτα για τσέλο. Ζωντανά θα είμαστε πάλι μαζί την ερχόμενη εβδομάδα.
Παραγωγή-παρουσίαση : Γιώργος Φλωράκης