Πρωινά, Τρίτο, 8:00 και πολύ συχνά, αμέσως μετά τις εκπομπές, μου αρέσει να πηγαίνω σε βιβλιοπωλεία. Έτσι, χωρίς σκοπό να αγοράσω κάτι συγκεκριμένο, απλώς για να ξεφυλλίσω βιβλία που αγνοώ. Ξεκινάω διαβάζοντας την πρώτη σελίδα. Συχνά, σταματώ πριν φτάσω στο τέλος της. Στην περίπτωση αυτή, είναι βέβαιο ότι το βιβλίο δεν μου κάνει. Άλλες φορές πάλι, συνεχίζω κι όταν ένα βιβλίο με συνεπάρει στις πρώτες σελίδες του, το αγοράζω. Αγαπώ περισσότερο τους συγγραφείς που με τη σειρά τους -στην πραγματικότητα πρώτοι αυτοί- αγαπούν τους ήρωές τους. Που αμέσως μόλις τους πλάσουν, του παρακολουθούν με συμπάθεια να κινούνται λες κι έχουν δική τους, ολότελα αυτόνομη ζωή. Να, εδώ για παράδειγμα: “Την κοίταζε, και στο ρημαγμένο πρόσωπό της έβλεπε το αψεγάδιαστο πρόσωπο των καλών εποχών, που μπορούσε να δείχνει τόσο διαφορετικό στις αλλαγές της διάθεσης, που ενίοτε τον μπέρδευε… Μερικές φορές διέκρινε στο σημερινό τα παλιότερα πρόσωπά της, το αποφασιστικό πρόσωπο της φοιτήτριας με το μπλε πουκάμισο, το πρόσωπο της νεαρής βιβλιοπώλισσας γεμάτο προσοχή, συγκρατημένο, συχνά αινιγματικό και μαγευτικό, το πρόσωπό της όταν εκείνη, που έμαθε ποδήλατο σχετικά αργά στη ζωή και της άρεσε να περιπλανιέται αρκετά με αυτό, επέστρεφε στο σπίτι”. Θα ήθελα να παρατηρώ τους ανθρώπους που βρίσκονται κοντά μου τόσο βαθιά, όσο ο Bernhard Schlink τους ήρωές του στο πρόσφατο βιβλίο του “Η Εγγονή” (μετάφραση Απόστολος Στραγαλινός, Εκδόσεις Κριτική). Και θα ήθελα να τους αγαπώ, όσο κι εκείνος. Ήδη στις πρώτες 10 σελίδες ο εβδομηντάχρονος Κάσπαρ χάνει τη σύζυγό του, τη Μπίργκιτ. Και περιγράφει τη στιγμή που τη βρίσκει στη μπανιέρα μ’ αυτόν εδώ τον πολύ συγκινητικό τρόπο: “Την κοίταζε από ψηλά και ήξερε ότι ήταν νεκρή. Μέσα του όμως ένιωθε πως θα μπορούσε να της διηγηθεί αργότερα ότι την είχε βρει νεκρή στην μπανιέρα και θα το κουβέντιαζε μαζί της. Σαν ΑΠΛΩΣ να είχε πεθάνει, όχι για μεγάλο διάστημα, όχι για πάντα”. Η “Εγγονή” του Schlink θα είναι από τα σπουδαία αναγνώσματα αυτού του καλοκαιριού.
Την Τρίτη πιστοί στον κόσμο των νέων κυκλοφοριών μας, ακούμε έργα Haydn, Rachmaninov, και Bartok, πράγμα που δεν κάνουμε πολύ συχνά. Η Πέμπτη είναι η ημέρα που το 1914 γεννήθηκε ο μαέστρος Rafael Kubelik, ένας από τους πολύ αγαπημένους μαέστρους αυτής της εκπομπής. Το ακούμε να διευθύνει έργα Mozart, Smetana, Beethoven και τη Συμφωνία του Νέου Κόσμου του Antinin Dvorak. Σήμερα, την Τετάρτη και την Παρασκευή ακούμε μουσική της εποχής του μπαρόκ, κλασική, ρομαντική και μοντέρνα μουσική σε συναρμογή με όψεις της jazz, μινιμαλιστικές και μεταμινιμαλιστικές προσεγγίσεις, σπουδαίους songwriters, ήχους από λαϊκές μουσικές από όλον τον κόσμο και μουσική της μεγάλης οθόνης.
Παραγωγή-παρουσίαση : Γιώργος Φλωράκης