Πρωινά, Τρίτο, 8:00 και με οδηγό τον Μάνο Χατζιδάκι σκέφτομαι τις Δευτέρες και τα κείμενα αυτά που ανεβάζω αποκλειστικά κάθε τέτοια μέρα. Σε κάποιο από τα σχόλια του Τρίτου, εκεί στα τέλη του 1978, έλεγε: “Στην κάθε καινούργια Δευτέρα οριοθετούσα εκείνη την αλλαγή μέσα μου, που θα μ’ έκανε πιο τακτικό και συνεπέστερο προς τη μαθητική μου ιδιότητα. Αλλά σαν η Δευτέρα ερχότανε, με διέψευδε, η Τρίτη απελπισία κι απ’ την Τετάρτη πάλι ξανά να κρέμεται η ελπίδα μου γι’ αλλαγή, στην άλλη, την ερχόμενη Δευτέρα”. Μην έχοντας την αγωνία της προσωπικής αλλαγής από Δευτέρα σε Δευτέρα -αρκετά καλά πήγαν γι’ αυτή τη χρονιά τα πράγματα- περιορίζομαι στην αγωνία του να έχουν πραγματική ουσία αυτά τα δευτεριάτικα κείμενα. Να αγγίζουν όσο το δυνατόν περισσότερους από τους ανθρώπους που υπάρχουν γύρω μου και να μην είναι ούτε στο ελάχιστο αυτοαναφορικά. Αν όμως νιώθω κοντά στον τρόπο που βλέπει ο Χατζιδάκις τις Δευτέρες, είναι γιατί αντιμετωπίζω ανάλογα τους… Σεπτέμβρηδες. Την ανάγκη αλλαγής από τη μια χρονιά στην άλλη, την ανάγκη εμπλουτισμού των εκπομπών, την ανάγκη ανανέωσης σε κάθε επίπεδο. Ο Χατζιδάκις αντιστεκόταν στην από Δευτέρα αλλαγή γιατί η αλλαγή αυτή ήταν επιθυμητή από τους γύρω του αλλά όχι από τον ίδιο. Άλλωστε, όπως έλεγε “ό,τι στ’ αλήθεια επιθυμούσα τότε που ήμουν παιδί το πραγματοποιούσα με σιγουριά, με άνεση και τεχνική. Παραδείγματος χάριν τους μουσικούς αυτοσχεδιασμούς μου, τις ερωτικές μου επιδιώξεις, την κατά μόνας ονειροπόληση, την καταστροφή αντικειμένων που δεν μου αποκαλύπτοντο εύκολα καθώς και την απόλυτη κάλυψη των για τους άλλους παρανομιών μου”. Ομολογώ ότι ως παιδί -όπως όλα τα παιδιά- τα κατάφερνα τέλεια. Μα τώρα που δεν είμαι πια παιδί, θα καταφέρω άραγε να κάνω τις αλλαγές που κανέναν δεν θα απογοητεύσουν κι επιπλέον θα μπορέσουν να αγγίξουν και να φέρουν δίπλα μας όσο το δυνατόν περισσότερους καινούργιους ανθρώπους; Και όχι, αυτή δεν είναι μια φιλοδοξία για αύξηση των ποσοστών ακροαματικότητας αλλά μια επιθυμία για ένα όσο το δυνατόν πιο ευρύ μοίρασμα. Για ένα τρανζιστοράκι μεγαλύτερης εμβέλειας.
Την Τρίτη στο πλαίσιο των νέων κυκλοφοριών μας ακούμε τη 2η Σονάτα για βιολί του Saint-Saens, το 1ο Κοντσέρτο -επίσης για βιολί- του Max Bruch και την 5η Συμφωνία του Gustav Mahler. H Πέμπτη φέρνει κοντά μας έργα Haydn, Ravel, Rachmaninov και Bela Bartok.
Οι εκπομπές της Δευτέρας, της Τετάρτης και της Παρασκευής φέρνουν τη γνωστή μας ποικιλία: συναντάμε μπαρόκ, κλασική, ρομαντική και μοντέρνα μουσική, δίπλα σε τραγούδια γνωστών τραγουδοποιών, παραδοσιακούς ήχους απ’ όλον τον κόσμο, μινιμαλιστικές και μεταμινιμαλιστικές προσεγγίσεις, ήχους από τον κινηματογράφο και γερές δόσεις jazz.
Παραγωγή-παρουσίαση : Γιώργος Φλωράκης