Πρωινά, Τρίτο, 8:00 και οι άνθρωποι που με γνωρίζουν, θυμούνται την αδυναμία μου στα γραπτά του Φώτη Κόντογλου. Και δεν είναι -φυσικά- επειδή στάθηκε δάσκαλος -στη ζωγραφική- ενός Τσαρούχη ή ενός Εγγονόπουλου, είναι επειδή οι λέξεις του αποπνέουν μια σπάνια ηρεμία, ένα είδος παραμυθίας, μια παρηγοριά σ’ αυτούς τους άγριους καιρούς. “Αδελφέ μου, ξέρω πως είσαι κι εσύ κουρασμένος από την ταραχή του κόσμου. Έλα λοιπόν να πάμε πάλι στα μέρη που ζούσανε εκείνοι οι απλοί άνθρωποι, να ξεφύγουμε για λίγο καιρό απ’ τ’ άσπλαχνα τα δόντια ετούτης της ρόδας που γυρίζει δίχως να πάψει, μέρα-νύχτα, και που αλέθει αλύπητα μυαλά, καρδιές, κορμιά, ψυχές. Εκεί πέρα τα βουνά κι οι βράχοι σε καλωσορίζουνε”. Ο κόσμος μου δεν είναι τα βουνά, αν και καμιά φορά θα το ‘θελα. Ούτε κι η θάλασσα που νοσταλγώ, τόσο η πλατιά του Αιγαίου όσο κι η μικρή του ελάχιστου τόπου μου. Μα υπάρχει ένα παράθυρο κάπου ψηλά απ’ όπου βλέπω μακριά, όχι τους βράχους μα την πόλη ν’ απλώνεται φωτισμένη και μαγική -όπως θα ‘λεγε κι ο Χατζηδάκις- ως πέρα. Κι η παρηγοριά δεν έρχεται μόνο εξαιτίας των βουνών ή της θάλασσας μα πιο πολύ μέσα από μερικές όμορφες λέξεις -όπως αυτές του Κόντογλου- και μέσα από μερικές υπέροχες μουσικές – όπως αυτές που ακούμε μαζί κάθε πρωί.
Αύριο ακούμε μαζί δύο σπουδαία Κοντσέρτα: το 1ο για πιάνο του Chopin και το 2ο για τσέλο του Dvorak. Το πρόγραμμα κλείνει με την 1η Σονάτα για βιολί και πιάνο του Brahms. Η Πέμπτη φέρνει το 21ο Κοντσέρτο για πιάνο του Mozart και τη σπουδαία 8η Συμφωνία του Anton Bruckner στη μεγάλη ερμηνεία της ορχήστρας Bruckner του Linz υπό τη διεύθυνση του Markus Poschner. Σήμερα, την Τετάρτη και την Παρασκευή ακούμε μουσική της εποχής του μπαρόκ, κλασική, ρομαντική και μοντέρνα μουσική σε συναρμογή με όψεις της jazz, μινιμαλιστικές και μεταμινιμαλιστικές προσεγγίσεις, σπουδαίους songwriters, ήχους από λαϊκές μουσικές από όλον τον κόσμο και μουσική της μεγάλης οθόνης.
Παραγωγή-παρουσίαση : Γιώργος Φλωράκης