Πρωινά, Τρίτο και πριν από μερικές ημέρες συμπληρώθηκαν 48 χρόνια από τη μέρα που έφυγε η Maria Callas. Ανεξάρτητα από την πραγματική αιτία, ο θάνατός της φέρνει στον νου τον θάνατο όλων των ηρωίδων που εκείνη ζωντάνεψε στη σκηνή. Ένας Γάλλος θεατρικός παραγωγός είχε πει ότι η σορός της έμοιαζε πολύ με τη Βιολέτα όπως την είχε ερμηνεύσει η Callas το 1956 στη Σκάλα του Μιλάνου. Εκείνο που η μεγάλη σοπράνο έκανε καλύτερα από κάθε άλλη στη σκηνή ήταν να δίνει ψυχή στα πρόσωπα που υποδυόταν. Την ίδια στιγμή που η φωνή της απέδιδε με απόλυτο τρόπο την παρτιτούρα, η δραματική της δύναμη σε έπειθε ότι δεν είχες μπροστά σου τη μεγαλύτερη σοπράνο του καιρού της αλλά τη Μήδεια, τη Νόρμα, τη Βιολέτα, την Τόσκα. Κι όπως συνέβαινε στη ζωή της, έτσι συνέβη και στον θάνατό της: όποια ηρωίδα ο καθένας μας είχε αγαπήσει πιο πολύ από τον κόσμο της όπερας, αυτήν ένιωθε ότι έχανε και μάλιστα με τον ίδιο δραματικό τρόπο που περιέγραφε κάθε έργο. Ίσως ήταν επιπλέον και η δραματικότητα που είχε η ίδια η ζωή της, το μόνο σίγουρο είναι ότι ελάχιστοι άνθρωποι συνέδεσαν τόσο βαθιά τον μύθο τους ακόμη και με τον ίδιο τον θάνατό τους.
Κάθε πρωί στις 8.00, ζωντανά, οι εκλεκτικές μας αναζητήσεις, ένα είδος -Αισθηματικής Αγωγής- ξεκινούν από την αναγεννησιακή μουσική, περνούν μέσα από το μπαρόκ, την κλασική, τη ρομαντική και τη μοντέρνα εποχή και συναντούν τη jazz, singers-songwriters απ’ όλον τον κόσμο, μινιμαλιστές και μετα-μινιμαλιστές συνθέτες, παραδοσιακούς ήχους από ολόκληρο τον πλανήτη, κινηματογραφικές επενδύσεις, θεατρικές ηχογραφήσεις και σύγχρονες μουσικές δημιουργίες που ξεπερνούν κάθε κατηγοριοποίηση.
Καλή ακρόαση 
Παραγωγή-παρουσίαση: Γιώργος Φλωράκης