Πρωινά Τρίτο, και καθώς τα σχολεία έχουν μόλις ανοίξει, καθώς τα παιδιά έχουν αρχίσει τις μικρές πρωινές διαδρομές τους, επιστρέφω κι εγώ στο θαμπό φως των πρώτων σχολικών μου χρόνων, που ταυτίζεται σε πολλά σημεία με τις μελαγχολικές εικόνες που περιγράφει ο Τέλλος Άγρας στο διήγημά του “Το Πρώτο Μάθημα”: «Σαν ένα ξύπνημα ξαφνικό το πρωί, έτσι μοιάζει το πρώτο μάθημα της χρονιάς. Γίνεται μέσα σε ατμόσφαιρα από γαζία. Μια λουρίδα φως ζωντανεύει απάνω στον πίνακα και στο πρόσωπο του δασκάλου· τώρα θαμπώνει και φεύγει λυπητερά… Φτάνει πια, δε θα σχολάσωμε; Στο σπίτι θα’ χουνε τώρα ψητό κυδώνι, κοκκιστό με ζάχαρι, αχνιστό από το φούρνο. Ύστερα ένα σωρό εικόνες ζωηρές έρχονται στο μυαλό μου: ένα φεγγάρι που πηδά από δένδρο σε δένδρο, κι ύστερα τρέχει μαζί με το βαγόνι, απάνω από μια μακρουλή σειρά μαύρων κυπαρισσιών, ένα φεγγάρι κατακίτρινο και στρογγυλό… Ένας δρόμος μακρύς γεμάτος σκόνη, που τρέχουμε κυνηγημένοι απ’ τη βροχή και την ακούμε να ‘ρχεται πίσω μας και να δέρνει τα παραπονιάρικα δένδρα… Κατάρτια, κουπιά που κάνουν βούλες στα νερά… Τώρα πια τίποτ’ απ’ αυτά. Κλειστά τζάμια». Το διήγημα αυτό είχε δημοσιευτεί το 1921 στο περιοδικό “Η Διάπλασις Των Παίδων”. Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, που ήταν τότε αρχισυντάκτης του περιοδικού, προέτρεπε τον Άγρα να απομακρυνθεί από “όλες αυτές τις μελαγχολίες” και να γίνει “εύθυμος”. Συναντώ πολύ συχνά ανθρώπους που μιλούν με ενθουσιασμό για τις πρώτες σχολικές μέρες, πράγμα που δεν θα έκανε ο Άγρας αλλά ούτε ακριβώς κι εγώ. Συχνά αποδίδω τις δικές μου μελαγχολίες της εποχής εκείνης στο ζοφερό κλίμα της Δικτατορίας, μα δεν είμαι σίγουρος ότι ήταν αποκλειστικά αυτό. Ίσως είχα μια μελαγχολία για το τέλος του καλοκαιριού και των ατασθαλιών του. Τότε -προφανώς- δεν ήξερα ότι ανεξαρτήτως εποχής, “ο πόθος είναι πάντα θέρος”, όπως έγραφε ο Εμπειρίκος. Μαθαίνω όμως όσο περνάει ο καιρός.
Καλή σχολική χρονιά σε όλα τα παιδιά και τους γονείς τους.
(Η εικόνα ανήκει στον Leon Zernitsky).
Κάθε πρωί στις 8.00, ζωντανά, οι εκλεκτικές μας αναζητήσεις, ένα είδος -Αισθηματικής Αγωγής- ξεκινούν από την αναγεννησιακή μουσική, περνούν μέσα από το μπαρόκ, την κλασική, τη ρομαντική και τη μοντέρνα εποχή και συναντούν τη jazz, singers-songwriters απ’ όλον τον κόσμο, μινιμαλιστές και μετα-μινιμαλιστές συνθέτες, παραδοσιακούς ήχους από ολόκληρο τον πλανήτη, κινηματογραφικές επενδύσεις, θεατρικές ηχογραφήσεις και σύγχρονες μουσικές δημιουργίες που ξεπερνούν κάθε κατηγοριοποίηση.
Καλή ακρόαση 
Παραγωγή-παρουσίαση: Γιώργος Φλωράκης