Κυριακή του Πάσχα
«Όλην την ημέραν επλανώμην εις τα ρεύματα και τους αιγιαλούς, ανά την αγρίαν ακτήν, την βορεινήν και θαλασσοπλήγα, και μόνον το δειλινόν επανήλθον εις την έπαυλιν του Στόγιου διά να κοιμηθώ ολίγας ώρας. Όταν εξύπνησα, η σελήνη είχεν ανατείλει αλλ’ είχα χάσει τον ύπνον μου δι’ όλην την νύκτα.
Τα βήματά μου μ’ έφεραν και πάλιν προς τον ναΐσκον της Αγίας Αναστασίας. Ήναψα τεμάχιον λαμπάδος εκ κηρού… Εκόλλησα το κηρίον εις το μανουάλιον κι εκάθισα εις εν εκ των δύο ή τριών στασιδίων, όσα υπήρχον, διά να ξεκουρασθώ… Είτα ηθέλησα να γονυπετήσω και προσεπάθησα να δεηθώ αλλ’ ερρέμβαζον. Έκλεισα τα όμματα, επαιτών έναν ύπνον, αλλ’ ο πόνος ηγρύπνει εντός μου.
Εις τας ώρας της μοναξίας της νυκτός εκείνης, των ασυναρτήτων προσευχών και των ακουσίων βλασφημιών, έπλεον ως εν ονείρω εις άλλον κόσμον. Ήκουον ψιθύρους και φωνάς. Μου εφαίνετο ότι αι αναμνήσεις και αι εικόνες αι πολιορκούσαι τον νουν μου, ελάμβανον μορφήν και σώμα, εβόμβουν περί τα ώτα μου ως σμήνος απειράριθμον πτερωτών ψυχών, προσέβλεπον την εικόνα της Αγίας και μου εφαίνετο τόσο ωραία, όσον εφάνη εν ονείρω εις την εξαδέλφην Μαχούλαν. Είτα, μία άλλη μορφή μου εφάνη ότι εστάθη έμπροσθεν της εικόνος και την απέκρυψε.
Την στιγμήν εκείνην ήκουσα μέγαν θόρυβον έξω, δεξιόθεν του ναού εις το μέρος όπου ήτο το παλαιόν κτήριον, το “στοιχειομένον”. Πάραυτα ήλθεν εις τον νουν μου η διήγησις της εξαδέλφης Μαχούλας. Έλαβον λαμπάδα και έτρεξα έξω της θύρας.
Αύρα έπνεε ψυχρά και ηπείλει να σβύση την λαμπάδα. Επειδή εδέησε να περιστεγάσω το φως δια της παλάμης, δεν έβλεπον τίποτε πέραν του τοίχου του ναού. Η σελήνη είχε περικαλυφθή εις νέφη. Διέκρινον εις το σκιόφως το μαρμάρινον κτήριον και δεν εννόουν τίποτε. Μου εφάνη ότι πράγμα τι εξεπήδησεν εκείθεν του τοίχου και ετράπη εις φυγήν· ίσως ήτον αγριόγατος ή νυφίτσα θηρεύουσα εις το σκότος. Επανήλθον εις τον ναόν κι έκαμα τον σταυρόν μου. Εκάθισα πάλιν εις το στασίδιον. Η μορφή ήτις μου εφαίνετο παρεστώσα εκεί, η φέρουσα την αγνότητα εις τα όμματα και τον γλυκασμόν περί τα χείλη τα αβρά και μελιχρά, μου εφάνη ότι αντήλλασσε νεύματα με την εικόνα της Αγίας. Μου εφάνη ότι τα χείλη της εψιθύριζον ικεσίαν, και το βλέμμα της εικόνος ένευε συγκατάθεσιν…
Ύπνος τότε με κατέλαβεν εις το στασίδιον όπου εκαθήμην. Ο ύπνος ήτον άνευ ονείρων, όλα τα όνειρα του τα είχεν αφαιρέσει η εγρήγορσις. Μόνον ενδομύχως εις το βάθος της συνειδήσεώς μου, μία φωνή ήτις ωμοίαζε με χρησμόν, ηκούσθη αμοιδρώς να ψιθυρίζη “Ύπαγε, ανίατε, ο πόνος θα είναι η ζωή σου…”».
Απόσπασμα από το διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Η Φαρμακολύτρια» (1900)
Μετάφραση: Φώντας Κονδύλης
Εκδόσεις Τραυλός, Αθήνα, 1997
Στην εκπομπή της Κυριακής του Πάσχα 20 Απριλίου ακούμε μεταξύ άλλων, «Μενεξέδες και ζουμπούλια» σε εναρμόνιση του Πέτρου Κλαμπάνη από τον δίσκο “Tora collective”, τα οργανικά κομμάτια «Θράκη» και «Αυγή» από το Σωκράτης Σινόπουλος Quartet, τραγούδια σε μουσική της Angelique Ionatos με τον Σπύρο Σακκά σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη, Νότη Μαυρουδή σε ποίηση Γιώργου Σαραντάρη με τη φωνή της Νένας Βενετσάνου αλλά και Μάνο Χατζιδάκι
Για όσους δεν αγαπούν το ελληνικό τραγούδι.
Για να το αγαπήσουν!
Info
«Ο θησαυρός της πίσω αυλής»
Τρίτο Πρόγραμμα 90,9 & 95,6 και στο διαδίκτυο live και στη συνέχεια on demand στο ERT εcho
Κάθε Σάββατο & Κυριακή στις 16:00 – 17:00
Παραγωγή-Παρουσίαση: Γιώργος Ν. Φλωράκης