Από το Ρομαντισμό στον «Συγκρατημενο» Μοντερνισμό
O Gian Francesco Malipiero γεννήθηκε στη Βενετία στις 18 Μαρτίου του 1882.
Ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, εγγονός του οπερατικού συνθέτη Francesco Malipiero (1824 – 1887).
Διάφορα οικογενειακά προβλήματα τον εμπόδισαν να κάνει εμπεριστατωμένες μουσικές σπουδές στα νεανικά του χρόνια.
Τελικά το 1899 θα μπει στο Liceo Musicale της Βενετίας με αρκετές φιλοδοξίες.
Προχωρώντας τις σπουδές του στα θεωρητικά της μουσικής, ξεκίνησε Αντίστιξη με τον συνθέτη και οργανίστα Marco Enrico Bossi (1861 – 1925).
Μετά από κάποιο διάστημα σταμάτησε τις σπουδές του στο Liceo Musicale και συνέχισε να μελετά μόνος του προκλασικούς Ιταλούς συνθέτες όπως ο Claudio Monteverdi και ο Girolamo Frescobaldi στη Biblioteca Marciana της Βενετίας, και ανέπτυξε μια δια βίου αγάπη για την Ιταλική μουσική εκείνης της περιόδου.
Το 1904 αναθερμάνθηκε το ενδιαφέρον του για πιο ακαδημαϊκές σπουδές, έτσι λοιπόν πηγαίνει στη Μπολόνια αναζητώντας τον παλιό του δάσκαλο τον Bossi, στο Bologna Liceo Musicale.
Ένα χρόνο αργότερα επέστρεψε στη Βενετία για να συνεχίσει τις σπουδές του το 1906 στο Benedetto Marcello di Musica.
Ανάμεσα στο 1906 και το 1909 επισκεπτόταν συχνά το Βερολίνο παρακολουθώντας τα μαθήματα του Γερμανού συνθέτη Max Bruch και σίγουρα λόγω αυτού τα πρώτα έργα του εκείνης της περιόδου είναι φανερά επηρεασμένα από τον Γερμανικό Ρομαντισμό.
Μετακομίζοντας το 1913 στο Παρίσι θα γνωρίσει τη μουσική των: Ravel, Debussy, de Falla, Schoenberg, Berg και άλλων της τότε πρωτοπορίας, και σίγουρα αυτό θα συμβάλει πολύ στα μεταγενέστερα έργα του.
Παρακολουθώντας μάλιστα την πρεμιέρα της «Ιεροτελεστίας της Άνοιξης» του Στραβίνσκι, αμέσως μετά τη γνωριμία του με τον Alfredo Casella και τον Gabriele d’Annunzio, θα δηλώσει ότι η εμπειρία αυτή ήταν για εκείνον μια αφύπνιση από έναν μακρύ και επικίνδυνο λήθαργο.
Γενικά στην συνθετική του καριέρα ήταν θα λέγαμε «συγκρατημένα» μοντερνιστής.
Συνέθεσε 17 Συμφωνίες και αρκετά άλλα ορχηστρικά έργα, 19 Όπερες, 8 κουαρτέτα εγχόρδων και μουσική δωματίου, 11 κοντσέρτα κ.α.
Πέθανε την 1η Αυγούστου του 1973 από καρδιακή προσβολή στα 91 του χρόνια.
Στο αφιέρωμά μας ακούγονται κάποια από τα αντιπροσωπευτικότερα έργα του.
Καλή σας Ακρόαση!
Παραγωγή-Παρουσίαση: Σταμάτης Αθανάσουλας