Εβδομάδα αφιερωμένη στον Vincent d’Indy (1851 – 1931)
Γάλλος συνθέτης και καθηγητής σύνθεσης στο Ωδειο του Παρισιού. Ανάμεσα στους μαθητές του ήταν ο Arthur Honegger και ο Darius Milhaud, ενώ από την τάξη του πέρασε για λίγους μήνες ο Cole Porter αλλά και ο Erik Satie. Ως μαθητής ο ίδιος του César Franck, έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για την Γερμανική μουσική (όπως και ο δάσκαλός του), και κυρίως για την μουσική του Wagner.
Από τους Γάλλους συνθέτες η μεγάλη του αδυναμία ήταν ο Berlioz. Οι Times μετά το θάνατό του έγραψαν ότι η επιρροή του César Franck εμφανίζεται κυρίως στα σχήματα των μελωδιών του, εκείνη του Richard Wagner στην ανάπτυξή των έργων του, και αυτή του Hector Berlioz στην ενορχήστρωσή τους.
Οι ορχηστρικές του συνθέσεις ασφαλώς, είναι εκείνες που έχουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, και που κατέχουν την υψηλότερη θέση στο έργο του.
Βέβαια υπήρξε παράξενος ως άνθρωπος. Εναντιωνόταν προς τα μοντέρνα ρεύματα, εκφράζοντας αντιπαλότητα προς τον Debussy για παράδειγμα, ενώ ήταν ανοιχτά αντίθετος με τον Satie και Ομάδα των Έξι, μισώντας την παράλογη κατ’ εκείνον πτυχή του σουρεαλισμού του έργου τους.
Οι πολιτικές του απόψεις επίσης, ήταν συντηρητικές. Στην υπόθεση Dreyfus μάλιστα, ήταν από τους ελάχιστους καλλιτέχνες που κράτησε μια άκρως αντισημιτική στάση.
Το ευτύχημα με την μουσική και τις τέχνες πάντως, είναι πως παραμένουν αθώες, ότι και να είναι ο δημιουργός τους.
Στο πενθήμερο αφιέρωμα του Τρίτου, θα έρθουμε σε επαφή με μερικά από τα σημαντικότερα έργα του d’Indy, τα οποία καίτοι σιγά σιγά τυλίγονται μάλλον στην λήθη, παραμένουν πάντα αξιόλογα, γοητευτικά και αξιοπρόσεκτα.
Παραγωγή-Παρουσίαση: Σταμάτης Αθανάσουλας