ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΠΙΑΝΙΣΤΙΚΟ ΝΤΟΥΟ FERRANTE ΚΑΙ TEICHER (ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ)
Robert Schumann: Andante και παραλλαγές για δύο πιάνα, έργο 46.
Johannes Brahms: Παραλλαγές πάνω σε ένα θέμα του Haydn στην εκδοχή για δύο πιάνα, έργο 56b.
Camille Saint-Saëns: Παραλλαγές πάνω σε ένα θέμα του Beethoven για δύο πιάνα, έργο 35.
Παίζουν ο Arthur Ferrante και ο Louis Teicher, από δυσεύρετη δισκoγραφική εργασία για την αμερικανική εταιρεία Westminster, με τίτλο “Original Variations for two pianos”. Kυκλοφόρησε το 1956, σε μονοφωνικό LP και δεν έχει επανεκδοθεί σε CD.
«…Oι δύο μουσικοί γνωρίστηκαν το 1930, όταν φοιτούσαν στη Σχολή Μουσικής Juilliard της Νέας Υόρκης, με καθηγητή τον Carl Friedberg, o οποίος υπήρξε μαθητής της Clara Schumann. Ο Ferrante ήταν τότε εννέα ετών και ο Teicher μόλις έξι. Ως παιδιά θαύματα και οι δύο, ξεκίνησαν να παίζουν μαζί, κατά τη διάρκεια των σπουδών τους. Μετά την αποφοίτησή τους από τη Σχολή Juilliard, δίδαξαν πιάνο στο περίφημο ίδρυμα.
To 1947, o Ferrante και ο Teicher ξεκίνησαν τη λαμπρή σταδιοδρομία τους ως πιανιστικό ντούο, παίζοντας αρχικά σε νυκτερινά κέντρα. Σύντομα ακολούθησαν περιοδείες στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά, καθώς και πολλές εμφανίσεις σε ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές. Συνέπραξαν με πολλές ορχήστρες, παίζοντας μεταξύ άλλων συνθέσεις των Jerome Kern, Cole Porter, Richard Rodgers, καθώς και των αδελφών Sherman. Έπαιξαν για τρεις προέδρους των Ηνωμένων Πολιτειών: Kennedy, Nixon και Reagan.
Σε συνθέσεις κλασικής μουσικής συνέπραξαν μεταξύ άλλων με τη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης, τη Συμφωνική του Rochester και τη Συμφωνική του Detroit.
Πειραματίστηκαν επίσης παίζοντας με τα χέρια στο εσωτερικό των πιάνων, καθώς και στα λεγόμενα «προετοιμασμένα πιάνα», με την προσθήκη χαρτιών, μεταλλικών ράβδων, γυαλιών και άλλων αντικειμένων στο εσωτερικό των οργάνων, για την επίτευξη ιδιότυπων και πρωτότυπων ηχοχρωμάτων. To ντούο αποσύρθηκε το 1989, έχοντας δώσει 5.200 συναυλίες και έχοντας ηχογραφήσει 188 άλμπουμ, πουλώντας 90 εκατομμύρια δίσκους, σε όλο τον κόσμο…»
Παραγωγή-Παρουσίαση: Θεόδωρος Λούστας