Anton Bruckner: τρίτο & τέταρτο μέρος της συμφωνίας αρ.8, από την τρίτη εκδοχή, των Josef Schalk και Max von Oberleithner, που τυπώθηκε το 1892. Την Κρατική Ορχήστρα της Βαυαρίας διευθύνει ο Hans Knappertsbusch, από ζωντανή ηχογράφηση της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας, στις 5 Δεκεμβρίου 1955.
Αnton Bruckner: Benedictus από τη λειτουργία αρ.3. Σολίστ είναι η υψίφωνος Margaret Price, η mezzo-soprano Doris Soffel, ο τενόρος Peter Straka και ο βαθύφωνος Matthias Hölle. Τη Χορωδία και τη Φιλαρμονική του Μονάχου διευθύνει ο Sergiu Celibidache, από ζωντανή ηχογράφηση του Μαρτίου 1990.
“…Η πρώτη εκδοχή της όγδοης συμφωνίας του Bruckner ολοκληρώθηκε το Kαλοκαίρι του 1887. Δημοσιεύτηκε μόλις το 1972 και παρουσιάζεται σπάνια. Τον Σεπτέμβριο του 1887 ο Bruckner έστειλε την παρτιτούρα στον επιφανή μαέστρο, στενό φίλο και συνεργάτη του, Hermann Levi. O Levi είχε διευθύνει στο Μόναχο την έβδομη συμφωνία του συνθέτη, με μεγάλη επιτυχία. Όταν όμως είδε την παρτιτούρα της όγδοης, έστειλε επιστολή στον Bruckner, τονίζοντας πως πρέπει να την αναθεωρήσει, επειδή είναι αδύνατο να τη διευθύνει σε αυτή τη μορφή.
Ο Bruckner εργάστηκε εκ νέου πάνω στη συμφωνία επί ένα έτος, από τον Μάρτιο του 1889 ως τον Μάρτιο του 1890. Ο ίδιος είχε βαθιές αμφιβολίες για την αξία των έργων του και η ψυχολογία του επηρεαζόταν έντονα από αρνητικές κριτικές. Γι’ αυτόν τον λόγο αναθεωρούσε συχνά τις συνθέσεις του, πολλές από τις οποίες διασώζονται σε διάφορες εκδοχές, με περίπλοκο ιστορικό εκδόσεων. Η εκδοχή του 1890 περιλαμβάνει περικοπές, κατόπιν συμβουλών του μαέστρου, πιανίστα και μαθητή του Bruckner, Josef Schalk. Aκολούθησε η τρίτη εκδοχή, που αφιερώθηκε στον αυτοκράτορα της Αυστρίας, Franz Josef τον πρώτο. Τυπώθηκε τον Μάρτιο του 1892. Περιλαμβάνει νέες περικοπές και αναθεωρήσεις, των Josef Schalk και Max von Oberleithner. H πρεμιέρα δόθηκε σε αυτή την εκδοχή, τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, από τη Φιλαρμονική της Βιέννης με τον Hans Richter στο podium. Ο επιφανής κριτικός Eduard Hanslick – που αντιπαθούσε τη μουσική του Bruckner – έφυγε μετά το αργό μέρος και έγραψε απαξιωτική κριτική. Αντίθετα, ένας ανώνυμος κριτικός τη χαρακτήρισε ως κορωνίδα της μουσικής. Ο συνθέτης Hugo Wolf τη θεώρησε ως δημιούργημα ενός γίγαντα, που – σε σύγκριση με τις προγενέστερες συμφωνίες του – είναι υπέρτερο σε ομορφιά και μεγαλοπρέπεια…”
Παραγωγή-Παρουσίαση: Θεόδωρος Λούστας