Μαριλένα Μαραγκού

Στον Πύργο της Βαβέλ η ανθρωπότητα, μιλώντας μία κοινή γλώσσα, επιχειρεί να χτίσει έναν πύργο που φτάνει μέχρι τον ουρανό. Ο Θεός βλέποντας την ύβρη, προκαλεί σύγχυση στις γλώσσες τους ώστε να μην μπορούν να συνεννοηθούν και τους διασκορπίζει στη γη.

«…καὶ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας… καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, καὶ ἐκάθισεν ἐφ' ἕνα ἕκαστον αὐτῶν, καὶ ἐπλήσθησαν πάντες πνεύματος ἁγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ πνεῦμα ἐδίδου ἀποφθέγγεσθαι αὐτοῖς.» Στις «Πράξεις των Αποστόλων» περιγράφεται η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος πάνω στους Αποστόλους ως πύρινες γλώσσες. Ξαφνικά, άρχισαν να μιλούν σε ξένες (ή άγνωστες) γλώσσες – κι όμως, γίνονταν κατανοητοί.

Ο παρΑξενος_ελκυστΗς, η εκπομπή - ορμητήριο για τον εξερευνητή Νέων Ήχων, ανοίγει τη ραδιοφωνική συχνότητα του Τρίτου Προγράμματος στο ανανεωμένο Subset Festival και με καλεσμένο τον επιμελητή του Σταύρο Γασπαράτο, παρουσιάζει έργα - αναθέσεις του Φεστιβάλ. Ακούστε την Τρίτη Εκπομπή, με έργα της προηγούμενης διοργάνωσης, που μεταδόθηκε μεσάνυχτα της Τρίτης 03 Ιουνίου προς Τετάρτη, πάντα από το Τρίτο Πρόγραμμα

Ο παρΑξενος_ελκυστΗς, η εκπομπή - ορμητήριο για τον εξερευνητή Νέων Ήχων, ανοίγει τη ραδιοφωνική συχνότητα του Τρίτου Προγράμματος στο ανανεωμένο Subset Festival και με καλεσμένο τον επιμελητή του Σταύρο Γασπαράτο, παρουσιάζει έργα - αναθέσεις του Φεστιβάλ. Ακούστε την Δεύτερη Εκπομπή που μεταδόθηκε μεσάνυχτα της Δευτέρας 02 Ιουνίου προς Τρίτη, πάντα από το Τρίτο Πρόγραμμα

Ο παρΑξενος_ελκυστΗς, η εκπομπή - ορμητήριο για τον εξερευνητή Νέων Ήχων, ανοίγει τη ραδιοφωνική συχνότητα του Τρίτου Προγράμματος στο ανανεωμένο Subset Festival και με καλεσμένο τον επιμελητή του Σταύρο Γασπαράτο, παρουσιάζει έργα - αναθέσεις του Φεστιβάλ. Ακούστε την Πρώτη Εκπομπή που μεταδόθηκε μεσάνυχτα της Τρίτης 27 Μαΐου προς Τετάρτη, πάντα από το Τρίτο Πρόγραμμα

Η παρατήρηση πουλιών είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος να απομακρυνθούμε από τη διασπασμένη διαδικτυακή ζωή, όπου η προσοχή μας μεταπηδά από θέμα σε θέμα κάθε λίγα δευτερόλεπτα. Μια μορφή φιλοσοφικής πρακτικής, που ενισχύει την ενσώματη συνείδηση και την παρουσία στο παρόν, καλλιεργώντας την ευαισθησία προς τον μη-ανθρώπινο κόσμο και την αναγνώριση της ετερότητας.

Τα δέντρα εξαφανίζονται, και μαζί και οι κάτοικοί τους. Η Σλοβάκικη δισκογραφική εταιρία mappa editions είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη απέναντι στην κρίση αυτή, και με τα χρόνια έχει χτίσει μια εργογραφία από ηχογραφήσεις περιβάλλοντος και πειραματικές συνθέσεις, που εστιάζει στην ενδοσκοπική ηλεκτρονική μουσική.

Στο βιβλίο «Τα Πουλιά» της Daphne du Maurier (1952) οι φτερωτοί μας φίλοι σταματούν να τραγουδούν και αρχίζουν να σκοτώνουν˙μία παραβολή που αναδεικνύει τον θανάσιμο κίνδυνο τον οποίο επιφυλάσσει η αλόγιστη εξέλιξη και η αδυναμία του ανθρώπου να συμφιλιωθεί με τον φυσικό κόσμο

«Αν ένα πουλί μπορούσε να πει με ακρίβεια τι τραγουδάει, γιατί τραγουδάει, και τι είναι αυτό που το κάνει να τραγουδάει, δε θα τραγούδαγε» (Πωλ Βαλερύ)

Στην ορνιθολογία ο όρος «καθρέφτης» (speculum) περιγράφει μια συγκεκριμένη ανακλαστική περιοχή στο φτέρωμα ορισμένων πουλιών, στις φτερούγες ή στον λαιμό˙ μια λαμπερή ή ιριδίζουσα επιφάνεια που αντανακλά έντονα το φως και λειτουργεί σαν οπτικό σήμα, για προσέλκυση συντρόφου ή για αναγνώριση μεταξύ του είδους.

Στην Ιαπωνική κουλτούρα, οι γερανοί στην αρχαιότητα λατρεύονταν ως πνευματικά πουλιά, θεωρούνταν ιερά: πως ζούσαν 1.000 χρόνια, συμβολίζοντας τη μακροζωία και την ευτυχία. Και καθώς ζευγαρώνουν μια φορά εφ' όρου ζωής, συνδέονται με την αφοσίωση και την πίστη.

Ο γερανός είναι ένα διαβατάρικο πουλί, ένας εποχικός μετανάστης που αναχωρεί το φθινόπωρο από τις βόρειες περιοχές της Ευρώπης και της Ασίας για να διαχειμάσει σε θερμότερα μέρη, και επιστρέφει την άνοιξη στους τόπους αναπαραγωγής του.

Τα πουλιά στην Αρμενική λαϊκή παράδοση συμβολίζουν την ελευθερία, τη λαχτάρα, και τους δεσμούς με την πατρίδα. Τα λαμπερά τους χρώματα και το πέταγμα με χάρη στον ουρανό έμοιαζαν θαύμα αισθητικό˙ έτσι στο μεσαίωνα οι μικρογραφίες των πουλιών ξεχώριζαν στην διακοσμητική γραφή, την καλλιγραφία Trchnagir (μια σύνθετη λέξη που προέρχεται από το πουλί και τη γραφή): μια μοναδική παράδοση διακοσμητικών γραμμάτων, όπου όλα τα γράμματα του αλφαβήτου παρουσιάζονται ως πουλιά.

«"կռունկ" (γερανέ), σαν ευλογία, κατεβαίνεις στην καρδιά μου… / Αν έρχεσαι σαν αγγελιοφόρος — τι νέα έχεις φέρει από τη γη μου;» Ο γερανός όμως σιωπά. Στίχοι που αποδίδονται στον Nahapet Kuchak, ποιητή και βάρδο του μεσαίωνα, ξακουστό για τα τετράστιχά του. Ο γερανός εδώ ένας ενδιάμεσος, μεταξύ δύο κόσμων˙ για τους Αρμένιους της διασποράς, ένα σύμβολο της εκτοπισμένης ψυχής που λαχταρά την πατρίδα, και την ελπίδα για αναγέννησή της. Μάρτυρας ανείπωτων γεγονότων, φορέας μνήμης, παρών αλλά σιωπηλός, όπως το συλλογικό τραύμα, που περνά άρρητα από γενιά σε γενιά.

Το Πάσχα η συλλογική μνήμη ενός λαού, μέσα από τελετές και κοινά τραγούδια, γίνεται σώμα και φωνή που τραγουδά για την αναγέννηση της φύσης και της ψυχής, ενώνοντας το παρελθόν με το παρόν.

Το τάλαντο, το «ιερό ξύλο», είναι ένα αυτοσχέδιο κρουστό σήμαντρο που επικοινωνεί ένα κάλεσμα˙ μια φορητή μακρόστενη σανίδα με 3 οπές που συμβολίζουν τον Τριαδικό Θεό ή 5 για τις ανθρώπινες αισθήσεις, που οφείλουν να είναι σε εγρήγορση. Στη μοναστηριακή ζωή και κοινότητα σηματοδοτεί το «μαζί». Με κάθε χτύπο μοιάζει να επαναλαμβάνει την μοναδική αιώνια αλήθεια: τη λέξη που τα περιέχει όλα, την απάντηση στο προαιώνιο ερώτημα.

«Θα έλεγα ότι η αγάπη είναι σοφή και το μίσος είναι ανόητο. Σε αυτόν τον κόσμο, που ολοένα και αλληλοσυνδέεται, πρέπει να μάθουμε να ανεχόμαστε ο ένας τον άλλο. Πρέπει να μάθουμε να ανεχόμαστε το γεγονός ότι μερικοί άνθρωποι θα λένε πράγματα που δε μας αρέσουν. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να συνυπάρξουμε. Και αν πρέπει να ζήσουμε μαζί και όχι να πεθάνουμε μαζί, πρέπει να μάθουμε σε ένα είδος φιλανθρωπίας και σε ένα είδος ανεκτικότητας, που είναι απολύτως ζωτικής σημασίας για τη συνέχιση της ανθρώπινης ζωής σε αυτόν τον πλανήτη.» - Bertrand Russell

Βράδυ Μεγάλης Δευτέρας και απόψε ο παρΑξενος_ελκυστΗς παρουσιάζει αντιστικτικά δύο έργα από τον διακεκριμένο Γάλλο θεωρητικό του ήχου και της εικόνας Michel Chion: δύο ηλεκτροακουστικά έργα, που γεφυρώνουν μια συνθετική πορεία μισού αιώνα και απαντούν με συμπληρωματικό τρόπο στην αναζήτηση της υπέρβασης, μέσω του ήχου.