Ένδακρυς λόγος
Στη συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων του Χρίστου Λάσκαρη (1931 – 2008), αυτή τη φορά από τις εκδόσεις Τύρφη, με την τρυφερή επιμέλεια της Στέλλας Τσάμου, υπό τον τίτλο «Ποιήματα», ανήκουν τα ποιήματα που θα διαβάσει απόψε ο Κώστας Καναβούρης, από το Τρίτο Πρόγραμμα
«Ποιήματα». Απέριττος, σχεδόν σιωπηλός ο τίτλος, μ’ ένα κόκκινο παγκάκι να κοσμεί το ολόλευκο εξώφυλλο. Ακριβώς όπως είναι η ποίηση του Χρίστου Λάσκαρη και το αθόρυβο πέρασμά του από την ζωή και τα ελληνικά γράμματα. Απέριττη, σιωπηλή, ολιγόστιχη ποίηση, δεμένη ακατάλυτα με τις πιο μύχιες στιγμές του ανθρώπου, όπου και μια μονάχα λέξη μπορεί να εκφράσει το απέραντο. Και μαζί το έλεος και τον φόβο, την θωπεία και την βαθιά κατανόηση για το ατελές υλικό των τέλειων στιγμών μας. Και αγάπη. Εύθραυστη και ανυποχώρητη. Εντέλει φιλοσοφία, ειπωμένη με τον τρόπο της συγκίνησης. Ένας ένδακρυς λόγος για το υπάρχειν και το επέκεινα.
Την εκπομπή πλαισιώνουν εξαίσιες μουσικές των: Schubert, Bricman, Wesley, Sakamoto, Einaudi, Barber.
(απόσπασμα)
Ρωτάω με δέος
Πως πεθαίνουνε, θεέ μου,
ένα τέτοιο χρυσαφένιο απόγευμα,
με φωνές παιδιών να πλημμυρίζουν το δωμάτιο
και τραγούδια από ραδιόφωνα.
Πέστε μου, πως πεθαίνουνε.
Μετά από τόση ομορφιά
Πως συνηθίζουν το σκοτάδι.
Παραγωγή-Παρουσίαση: Κώστας Καναβούρης