Γαλήνιος λυρισμός
Τον Δημήτρη Καταλειφό τον γνωρίζουμε κυρίως ως ένα σπουδαίο – πολύ σπουδαίο – ηθοποιό αλλά και σκηνοθέτη. Να όμως που και η λογοτεχνία, η ποίηση πιο συγκεκριμένα, είναι μια Τέχνη όπου με γαλήνη αναπτύσσει έξοχα την ευαισθησία του. Απόδειξη η συλλογή «Πίσω από τζάμια θολά», δεύτερο βιβλίο του (Εκδόσεις Πατάκη-Patakis Publishers) από όπου διαβάζει ποιήματα ο Κώστας Καναβούρης στην αποψινή εκπομπή , σε απευθείας μετάδοση από το στούντιο του Τρίτου Προγράμματος.
Μετά τις «Συμπληγάδες γενεθλίων», ο Δημήτρης Καταλειφός κοιτάζει το ασαφές περίγραμμα του κόσμου και του χρόνου ή, μάλλον, την διαρκή ροή του κόσμου και του χρόνου. Δεν ξέρουμε αν τα τζάμια είναι θολά από την ίδια του την ανάσα ή αν τα μάτια είναι θολά από κάποιο δάκρυ, σίγουρα πάντως ο λυρισμός του βιώματος και της αποδοχής των απωλειών είναι καλή συντροφιά για να κοιτάξεις έξω. Και μέσα.
Τα ποιήματα πλαισιώνουν εξαίσιες μουσικές με τους: Misa Alperin, George Winston, Nils Frahm, Olafur Arnolds.
(απόσπασμα)
(…) Πολύ αργά για καλοκαίρι,
όταν έβαψε τα χείλη κατακόκκινα.
Στον έρωτα ελλοχεύει η καταχνιά,
και τελικά επικρατεί το γκρίζο.
Στο θέατρο πάλι, βασιλεύει κόκκινο.
Ένα κόκκινο βαθύ.
Παραγωγή-Παρουσίαση: Κώστας Καναβούρης