J. W. Polidori: «Ο Βρυκόλακας» [β’ μέρος]
«Ήταν ένα από εκείνα τα πρόσωπα τα οποία, όταν τα έχει δει κανείς μια φορά, δεν τα ξεχνά ποτέ στη συνέχεια. Η ψυχή του πάθους είχε εντυπωθεί σε κάθε χαρακτηριστικό. Το μάτι ακτινοβολούσε από ζωή καθώς η βαθύχροη, φλογερή ματιά του ανάβλεπε, μ’ ένα βλέμμα περίπου έμπνευσης, ενώ το αλαζονικό σούφρωμα του πάνω χείλους εξέφραζε υπεροψία και δριμεία καταφρόνια. Μολοντούτο ένας αέρας μελαγχολίας και κατήφειας εσκίαζε και απάλυνε κάθε σκληρότερη έκφραση.» – Caroline Lamb: “Glenarvon”
«Ήξερε να χειρίζεται τη δόλια τέχνη της γοητείας με τέτοια επιτηδειότητα ή τέτοιο ήταν το θέλημα της μοίρας, που κέρδισε την καρδιά της.» – J. W. Polidori: «Ο Βρυκόλακας»
Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ στο β’ μέρος της (ατρόμητης!) περιήγησής της στα άδυτα της βαμπιρικής λογοτεχνίας με τον «Βρυκόλακα» του J. W. Polidori: Τον Μάρτιο του 1816 ο φημισμένος ρομαντικός ποιητής λόρδος Μπάιρον εγκαταλείπει, μετά από διάφορα σκάνδαλα, την Αγγλία για την Ευρώπη και την Ανατολή. Τον συνοδεύει ο εικοσαετής άσημος γιατρός J. W. Polidori, ονειροπόλος νέος ιταλοαγγλικής καταγωγής, επιφορτισμένος με τη φροντίδα της υγείας του ποιητή και πιθανότητα με τη συγγραφή ενός ημερολογίου του ταξιδιού, που φαίνεται να του ανέθεσε ο λονδρέζος εκδότης του Μπάιρον. Στη Γενεύη θα συναντήσουν τους Shelley και, μετά από διάφορες αναγνώσεις ιστοριών με φαντάσματα το βροχερό εκείνο καλοκαίρι, αποφασίζουν, με την προτροπή του Μπάιρον, να συγγράψουν από μία ιστορία τρόμου. Αποτέλεσμα ο «Φρανκενστάιν» της Μαίρης Σέλλεϋ, αλλά και «Ο Βρυκόλακας», μια νουβέλα αμφιλεγόμενης (για καιρό) πατρότητας, που έγινε ανάρπαστη, σημειώνοντας την ίδια χρονιά πέντε εκδόσεις στην Αγγλία, δύο στην Αμερική και δύο στη Γαλλία. Στα περίχωρα της προεπαναστατικής Αθήνας, ο Polidori παρουσιάζει τον Μπάιρον ως βρυκόλακα που προορίζεται να μεταφέρει το μίασμα στην αγγλική κοινωνία.
Συγγραφή / επιμέλεια κειμένων-παραγωγή-παρουσίαση: Ευαγγελία Κουλιζάκη.