J. W. Polidori, «Ο Βρυκόλακας» [α’ μέρος]
«Τα μάγουλά της είχαν χάσει το χρώμα τους, το ίδιο και τα χείλη της, όμως η γαλήνη ήταν διάχυτη στο πρόσωπό της, τόσο σαγηνευτική όσο και η ζωή που απέπνεε άλλοτε: – αίμα κάλυπτε τον τράχηλο και το στήθος της, και στο λαιμό της φαίνονταν τα ίχνη της δαγκωνιάς που είχε ανοίξει τη φλέβα: – οι άντρες τη δαχτυλόδειχναν, φωνάζοντας, ενώ συγχρόνως πάγωναν από φρίκη “Ένας Βρυκόλακας! ένας Βρυκόλακας!”.» – J. W. Polidori: «Ο Βρυκόλακας»
Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ συνεχίζει την (ατρόμητη!) περιήγησή της στα άδυτα της βαμπιρικής λογοτεχνίας με τον «Βρυκόλακα» του J. W. Polidori: Τον Μάρτιο του 1816 ο φημισμένος ρομαντικός ποιητής λόρδος Μπάιρον εγκαταλείπει, μετά από διάφορα σκάνδαλα, την Αγγλία για την Ευρώπη και την Ανατολή. Τον συνοδεύει ο εικοσαετής άσημος γιατρός J. W. Polidori, ονειροπόλος νέος ιταλοαγγλικής καταγωγής, επιφορτισμένος με τη φροντίδα της υγείας του ποιητή και πιθανότητα με τη συγγραφή ενός ημερολογίου του ταξιδιού, που φαίνεται να του ανέθεσε ο λονδρέζος εκδότης του Μπάιρον. Στη Γενεύη θα συναντήσουν τους Shelley και, μετά από διάφορες αναγνώσεις ιστοριών με φαντάσματα το βροχερό εκείνο καλοκαίρι, αποφασίζουν, με την προτροπή του Μπάιρον, να συγγράψουν από μία ιστορία τρόμου. Αποτέλεσμα ο «Φρανκενστάιν» της Μαίρης Σέλλεϋ, αλλά και «Ο Βρυκόλακας», μια νουβέλα αμφιλεγόμενης (για καιρό) πατρότητας, που έγινε ανάρπαστη, σημειώνοντας την ίδια χρονιά πέντε εκδόσεις στην Αγγλία, δύο στην Αμερική και δύο στη Γαλλία. Στα περίχωρα της προεπαναστατικής Αθήνας, ο Polidori παρουσιάζει τον Μπάιρον ως βρυκόλακα που προορίζεται να μεταφέρει το μίασμα στην αγγλική κοινωνία.
Συγγραφή / επιμέλεια κειμένων-παραγωγή-παρουσίαση: Ευαγγελία Κουλιζάκη.