Bram Stoker, ”Dracula”: Μύθος, Ιστόρημα, Μυθιστόρημα [γ’ μέρος]
«Ήταν το πλάσμα που με τη βοήθειά μου θα μεταφερόταν στο Λονδίνο, όπου επί αιώνες ολόκληρους ανάμεσα στα πλήθη θα ικανοποιούσε το πάθος του για αίμα, δημιουργώντας έναν όλο και μεγαλύτερο κλοιό από ημι-δαίμονες για να απομυζούν τον απροστάτευτο κόσμο. Και μόνο η σκέψη μού προκαλούσε τρέλα.» – Bram Stoker, ”Dracula”
Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ στο γ’ μέρος του αφιερώματος στον Κόμη Δράκουλα – ως μύθο, ιστορία και αρχετυπική φιγούρα στη γοτθική λογοτεχνία, όπως αυτή εκπροσωπήθηκε από την πένα του ιδιοφυούς Bram Stoker στο ομώνυμο αριστούργημά του, που επηρέασε όσο λίγα τη σύγχρονη κουλτούρα. Στην παράδοση της ρεαλιστικής ιστορίας φρίκης των Mary Shelley και Charles Maturin, ο Stoker παρουσίασε τον βρυκόλακα σαν ένα πραγματικό φαινόμενο, συνδυάζοντας αριστοτεχνικά το δεσπόζον πρόσωπο ενός υπαρκτού ηγεμόνα διαβόητου για τη σκληρότητά του, τις ρουμανικές δεισιδαιμονίες, τη βαμπιρολατρεία και το απόκοσμο σκηνικό μιας χώρας όπως η Τρανσυλβανία, που στα μάτια των περισσότερων Άγγλων και Δυτικοευρωπαίων έμοιαζε τόσο ανοίκεια και χιμαιρική, ώστε να αιχμαλωτίσει τη φαντασία τους για πάντα.
(φωτό: John Polidori, λόρδος Byron, Bram Stoker – τρεις εκδοχές λογοτεχνικής μετουσίωσης του βαμπιρικού μύθου)
Συγγραφή / επιμέλεια κειμένων-παραγωγή-παρουσίαση: Ευαγγελία Κουλιζάκη.