Στην εκπομπή “Πρωινή Παρέα”, την Κατερίνα Σερέτη και τον Διονύση Χατζημιχάλη μιλά ο εκπαιδευτής μηχανοδηγών και μηχανικών Νίκος Τσουρίδης, συνταξιούχος σήμερα, ένας άνθρωπος που όπως λέει “έχουμε περπατήσει τη γραμμή από Καλαμάτα μέχρι Αλεξανδρούπολη με τα πόδια. Την ξέρουμε σπιθαμή προς σπιθαμή.”
Για πολλά χρόνια, τονίζει, για 3,4,5 οι μηχανοδηγοί θα έχουν δίπλα τους εκπαιδευτή. Έπειτα ποτέ δεν πάνε μόνοι τους. Ή θα έχουν εκπαιδευτή ή θα έχουν δίπλα τους έναν έμπειρο μηχανοδηγό. Είναι άλλη η θέση ευθύνης ενός μηχανοδηγού, άλλη ενός σταθμάρχη. Εν προκειμένω, λέει για τον σταθμάρχη βάρδιας της Λάρισας, ο συγκεκριμένος ήταν καινούργιος. Είχε τελειώσει την εκπαίδευσή του, είχε δώσει τις εξετάσεις του, είχε περάσει, κλπ. Ήταν νέος και άπειρος. Είχε τελειώσει την εκπαίδευση πρακτική και θεωρητική και είχε αναλάβει καθήκοντα πριν ένα μήνα. Δεν έπρεπε καν να είναι σε έναν τόσο κεντρικό σταθμό με τόση κυκλοφορία γιατί του έτυχε μια στραβή και πελάγωσε και αυτό και μόνο αυτό ήταν έλλειψη εμπειρίας. Μόνος του. Απολύτως μόνος του. Αυτό το ορίζει η Επιθεώρηση της Hellenic Train και η Διεύθυνση Τεχνικής Εκμετάλλευσης. Αυτοί υπάγονται στον ΟΣΕ.
Οι μηχανοδηγοί μπορούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους σε ορισμένα σημεία της γραμμής, σε άλλα πηγαίνουν τυφλά. Επίσης σε ορισμένα σημεία η τάση πιάνει τα 25.000 βολτ δεν πιάνουν ούτε τα κινητά γιατί υπάρχουν παρεμβολές. Δεν υπάρχει κάποιος που να παρακολουθεί σε πίνακα πού πηγαίνουν τα τρένα. Δεν υπάρχει αυτό το σύστημα πλοήγησης (τηλεδιοίκησης). Αυτό μας τυραννά από το 2000 και έχουμε 2023. Δεν έχουν καταφέρει να το βάλουν 23 χρόνια τώρα γιατί ένα κομμάτι από την Αθήνα μέχρι το Τατόι είναι ένας εργολάβος, από εκεί και 3 χιλιομετρα πιο πάνω το παίρνει άλλος, μετά άλλος, μπλέκονται πολλοί, άλλα λένε οι προδιαγραφές, άλλα κάνουν οι εργολάβοι, στο τέλος μπαίνουν μέσα, τα παρατάνε και τελικά τα συστήματα αυτά που έχει η υποδομή με τα συστήματα που έχουν στις κινητές μονάδες δεν είναι συμβατά.
Αν γίνει ανθρώπινο λάθος δεν υπάρχει ασφαλιστική δικλείδα.