Στο Λευκάδιο Χερν (Patrick Lafcadio Hearn), τον εθνικό ποιητή της Ιαπωνίας από τη Λευκάδα , είναι αφιερωμένη η εκπομπή «Της Ψυχής μου το Χώμα» μεταδόθηκε την Πέμπτη 4 Αυγούστου στη Φωνή της Ελλάδας.
Μίλησε ο Τάκης Ευσταθίου ,ο άνθρωπος που έφερε τον Λευκάδιο Χέρν στον τόπο του και διαθέτει μία από τις μεγαλύτερες συλλογές έργων του . Πρώτες εκδόσεις, σπάνια βιβλία και ιαπωνικά συλλεκτικά αντικείμενα…
και η Δέσποινα Ζερνιώτη , Διευθύντρια του Μουσείου Ασιατικής τέχνης στην Κέρκυρα.
Ο ιρλανδοελληνικής καταγωγής ποιητής, που γεννήθηκε το 1850 στη Λευκάδα και απεβίωσε το 1904 στο Τόκιο, είναι περισσότερο γνωστός για τα βιβλία του για την Ιαπωνία και ιδιαίτερα για τις συλλογές του για τους ιαπωνικούς θρύλους και τις ιστορίες φαντασμάτων. Στις ΗΠΑ ο Λευκάδιος Χερν είναι διάσημος για τα κείμενά του για την πόλη της Νέας Ορλεάνης, βασισμένα στη δεκαετή διαμονή του εκεί.
O Λευκάδιος Χερν γεννήθηκε στη Λευκάδα στις 27 Ιουνίου του 1850. ‘Hταν γιος Ιρλανδού αξιωματικού του Βρετανικού Στρατού και της Ρόζας Κασιμάτη, η οποία καταγόταν από τα Κύθηρα. Μετά το διαζύγιο των γονιών του, ανατρέφεται από την θεία του πατέρα του στο Δουβλίνο. Στα 16 του χρόνια χάνει από ατύχημα την όραση στο αριστερό του μάτι και λίγο αργότερα ακολουθεί και ο θάνατος του πατέρα του.
Έναν χρόνο μετά, εξαιτίας της χρεοκοπίας της θείας του, αναγκάζεται να σταματήσει το σχολείο. Σε ηλικία 19 χρόνων μετακομίζει στο Σινσινάτι του Οχάιο των ΗΠΑ, όπoυ πέντε χρόνια αργότερα γίνεται δημοσιογράφος. Το 1877 ο Χερν πηγαίνει στη Νέα Ορλεάνη για να γράψει μια σειρά από άρθρα και παραμένει εκεί για 10 χρόνια. Όντας σχετικά γνωστός για τις λογοτεχνικές μεταφράσεις του και τα άρθρα του, προσλαμβάνεται από την Ηarper Publishing Co. Οι πρώτες δύο νουβέλες του γράφονται μεταξύ 1877-89, ενώ βρίσκεται σε αποστολή στις Δυτικές Ινδίες για το περιοδικό Harper.
Το 1899 αποφασίζει να πάει στην Ιαπωνία και κατά την άφιξή του στην Γιοκοχάμα την άνοιξη του 1890 αναπτύσσει φιλική σχέση με τον Basil Hall Chamberlain καθηγητή στο Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Τόκιο και με αξιωματικούς στο Υπουργείο Εκπαίδευσης. Με τη δική τους ενθάρρυνση το καλοκαίρι του 1890 μετακομίζει στο Ματσούε, για να διδάξει αγγλικά στο Shimane Prefectural Common Middle School & Normal School. Εκεί γνωρίζει τους κυβερνήτες του Σιμάνε, Κοτέντα Γιασουσάντα και Σενταρό Νισίντα και αργότερα παντρεύεται την Σέτσου Κοϊζούμι, η οποία ήταν κόρη Σαμουράι.
Σήμερα, οι κατοικίες του στην Ιαπωνία, τη Νέα Ορλεάνη, το Δουβλίνο αποτελούν ιστορικά σημεία μνήμης. Στη Λευκάδα, το σπίτι που γεννήθηκε έχει έντονο το στίγμα της παρουσίας του .
Στην καρδιά της Άπω Ανατολής, εργάστηκε ως δάσκαλος Αγγλικών και συγγραφέας, μέχρι το θάνατό του, σε ηλικία 54 χρονών. Εκεί αφηγήθηκε παραδοσιακές ιστορίες, σκοτεινούς μύθους, αλλόκοτες δοξασίες, παγερές νύχτες με φαντάσματα, νεαρούς σαμουράι και ματωμένα ξίφη.
Περιγράφει στο «Όνειρο Καλοκαιρινής Ημέρας»: «στο τέλος ήρθε η μέρα του αποχωρισμού. Και κλαίγοντας μου έλεγε για ένα φυλακτό που μου είχε δώσει, ότι δεν θα έπρεπε ποτέ μα ποτέ να το χάσω, γιατί θα με κράταγε πάντα Νέο και θα μου έδινε τη δύναμη να επιστρέψω. Αλλά ποτέ δεν γύρισα. Και τα χρόνια πέρασαν. Και μία μέρα ήξερα ότι είχα χάσει το φυλακτό και ότι ήμουν πια απελπιστικά γέρος». Κι εκείνη είχε πεθάνει, στις 12 Δεκεμβρίου 1882, στο ψυχιατρείο της Κέρκυρας.
Ο ποιητής από τη Λευκάδα ,που έδωσε στους Ιάπωνες τους μύθους τους , έφυγε από τη ζωή στις 26 Σεπτεμβρίου 1904. Επιμέλεια-Παρουσίαση : Άγγελος Σταθόπουλος