Ιστορίες τραγουδιών που αγαπήσαμε κάτω από τον καυτό ήλιο
Από τον Φώτη Απέργη
«Οι καλοκαιρινές μέρες, οι καλοκαιρινές νύχτες έχουν χαθεί», αναγγέλλει ο Μπομπ Ντίλαν στο Summer days, που ηχογράφησε το 2001. Αλλά, σκέφτεσαι, είναι ένα τόσο ξέφρενο ροκαμπίλι, που δεν μπορεί να είναι απαισιόδοξο. Και πράγματι, στον τρίτο στίχο, ο 81χρονος πια τροβαδούρος εκμυστηρεύεται: «Ξέρω ένα μέρος όπου κάτι συνεχίζεται ακόμα».
Καμία σχέση με τη μελαγχολική διάθεση σε άδειους δρόμους και εγκαταλειμμένες πόλεις, που πλημμύριζε το άλμπουμ του Timed out of mind τέσσερα χρόνια πριν. Ασφαλώς, δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι λογοτεχνικές και άλλες αναφορές που συνηθίζει ο Ντίλαν στα τραγούδια του. Εδώ, αφορούν τον «Μεγάλο Γκάτσμπι», το περίφημο μυθιστόρημα του Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ. Αλλά και έναν λόγο του Αβραάμ Λίλκολν. Πάνω απ’ όλα όμως, στο τραγούδι αυτό γιορτάζει το ροκ εντ ρολ.