Πέμπτη 21 Οκτωβρίου, 9 με 10 το βράδυ, στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7.
Είναι κάποια τραγούδια του Ζαμπέτα με την Μοσχολιού που παρ’ ότι ακουμπούν ιστορίες και ευαισθησίες με βαθιά συγκίνηση, ελάχιστοι τα ξέρουν: «Ποιος τα θυμάται πια και ποιος να σιγοτραγουδήσει;». Είναι ένα τραγούδι με στίχους του Δημήτρη Χριστοδούλου, νοσταλγική ξενάγηση σε τόπους και πρόσωπα μιας ολόκληρης εποχής της Αθήνας: ΒΙΟ, Θέατρο Λαού, Αλυσίδα, «Γαλλία» του Ροβάκη, «Του Κανελλίδη το βιολί, τ’ αστεία του Μαυρέα» κ.α. Η εκείνο του Αλέκου Καγιάντα με την συγκλονιστική εικόνα: «Στο μικρό το παλιατζίδικο μπροστά/ ένας γέρος με μαλλιά λευκά σαν κρίνα/ λυπημένος και αμίλητος κοιτά/ το γραμμόφωνο που στέκει στη βιτρίνα/ Κι όπως το βλέπει άφωνος/ δυο δάκρυα κυλάνε/ ο χρόνος είναι άπονος/ κι οι άνθρωποι ξεχνάνε./ Νοσταλγεί καθώς κοιτάζει το χωνί/ έναν κόσμο που εχάθηκε για πάντα/ και νομίζει πως ακούει μια φωνή/ να του λέει κάποιο τραγούδι του `30. Η, το πάντα …επίκαιρο: «Εκμεταλλεύεσαι τις περιστάσεις και μ’ εκβιάζεις, όμως πρόσεξε καλά / αλλάζουν κάποτε οι καταστάσεις και τότε θα ‘χω να σου πω κι εγώ πολλά./ Να ‘τανε τα πράγματα αλλιώς/ να σου δείξω, ρε συ φίλε πόσα πιάνεις/ μα τι να σου κάνω όμως τώρα δυστυχώς/ να ‘τανε, να ‘τανε τα πράγματα αλλιώς! / Πρίμα τον άνεμο τον έχεις τώρα και αρμενίζεις όπως θέλεις κι αγαπάς / μα έχε υπόψη σου πως θα ‘ρθει η ώρα που ότι κι αν κάνεις κι ότι λες θα το μετράς». Ντυμένα όλα με απίστευτες μελωδίες και παιξίματα του Ζαμπέτα και στηριγμένα στην αλήθεια της έκφρασης της Βίκυς Μοσχολιού.
Οι «άλλες όψεις» από τα πρώτα 45άρια, Οι «Περιπέτειες» στο πάλκο και στη δισκογραφία. Κινηματογραφικά που δεν έγιναν ποτέ δίσκοι σ’ αυτές τις εκτελέσεις. Τραγούδια του Σταύρου Ξαρχάκου και του Γιάννη Μαρκόπουλου με τη Μοσχολιού και το Γιώργο Ζαμπέτα στο μπουζούκι. Η αυλαία με τον «Τζακ ο’ Χάρα», στα χρόνια του ’90. Και το ταξίδι συνεχίζεται…
Πάντα με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».
Σημείωση: Η φωτογραφία, από τον «Ουρανοκατέβατο» με τον Μίμη Φωτόπουλο που ήρθε από τον …ουρανό για να διευθετήσει οικογενειακά του ζητήματα και ξεχνιέται χορεύοντας στο πάλκο του Ζαμπέτα με την Μοσχολιού. 1966.