Δευτέρα 28 και Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου, 8 με 9 το βράδυ, στο Δεύτερο πρόγραμμα 103.7.
Είναι πραγματικά ενδιαφέρον να μελετήσουμε πως έγινε στα νεώτερα χρόνια, ενώ υπήρξαν τόσοι σπουδαίοι νεώτεροι μπουζουξήδες και τόσοι πολλοί επισήμαναν την απουσία του λαϊκού ήχου από τις επιλογές των μέσων, οι προσπάθειες που αναδεικνύουν τον καθαρό ήχο του μπουζουκιού να μένουν πάντα στη μέση – ή στο περιθώριο. Θυμάμαι πάντα υπήρχαν προβληματισμοί: «Μήπως γινόμαστε πολύ ποπ ως κοινωνία;» . Αλλά πάνω σ αυτό, ήταν ο Κώστας Παπαδόπουλος που κάποια στιγμή έγινε αρκετά καυστικός.
«Συμφωνείτε ότι το μπουζούκι είναι στο περιθώριο σήμερα, όπως πολλοί υποστηρίζουν;» τον ρώτησαν.
Και η απάντηση: «Το μπουζούκι δεν είναι στο περιθώριο. Απλά το πραγματικό περιθώριο έχει βγει μπροστά…».
Τα συγκροτήματα μπουζουκιών του 2000, οι σολίστες και η εξέλιξή τους, οι προσωπικές προσπάθειες, οι αναφορές από τον Τσιτσάνη, τον Χιώτη, τον Ζαμπέτα, τον Θεοδωράκη και τον Ξαρχάκο μέχρι τη μουσική του Νίνο Ρότα για το «Νονό» και τον «Μάρκο Πόλο» της Λορίνα Μακ Κένιτ. Πάντα με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».
ΣΗΜ : Ο υπότιτλος βέβαια, «κλεμμένος» από το ομώνυμο τραγούδι του Γιώργου Αλτή με στίχους του δημοσιογράφου Δημήτρη Μανιάτη, στο δίσκο «Ντρίγκι ντρίγκι χοπ».