Παρασκευή 16/12/22, 9 με 10 το βράδυ στο Δεύτερο Πρόγραμμα και στην εκπομπή του Γιώργου Τσάμπρα.
Η αφετηρία στα 1978. Ένας στίχος που ο Θάνος Μικρούτσικος βρήκε δημοσιευμένο σε μια εφημερίδα : «Φλεβάρης 1848». Μετά, ήρθε «Η μπαλάντα ενός φιλήσυχου» : «Πώς να κοπάσει ετούτη η τρικυμία;… Η τρικυμία ποτέ δεν θα σβηστεί». Μαρία Δημητριάδη. Και το «Εμπάργκο» : «Η τέχνη δεν πρέπει να αντανακλά σαν τον καθρέφτη, μα σαν φακός να μεγεθύνει».
«Το κακόηθες μελάνωμα» στη μνήμη του Νίκου Πουλαντζά. Αλλά και το «Ερωτικό», η «Πιρόγα». Στη σκηνή με την Χαρούλα Αλεξίου το 1981. Σε δίσκο με τον Μανώλη Μητσιά, την επόμενη χρονιά.
Κάποιοι στίχοι του Αλκαίου ταξίδεψαν στη Μόσχα. Δεν πρόλαβε να τους μελοποιήσει ο Μάνος Λοΐζος και τελικά απέκτησαν μουσική του Θάνου Μικρούτσικου, στο «Η αγάπη είναι ζάλη». Τότε γράφτηκε και η «Ρόζα» : «Πως η ανάγκη γίνεται ιστορία πως η ιστορία γίνεται σιωπή». Χρειάστηκε να περάσουν 10 χρόνια, ωσότου την τραγουδήσει ο Δημήτρης Μητροπάνος. «Στου αιώνα την παράγκα». Και δεν διαλέγεις εύκολα «Τα πλοία των ερώτων» και τις «Ατάκες», όταν έχεις το «Πάντα γελαστοί και γελασμένοι».
Θα περάσουν άλλα δέκα χρόνια, ωσότου εκδοθεί μια τελευταία ολοκληρωμένη δουλειά που – όπως έλεγε ο Θάνος Μικρούτσικος – «διπλώνει το «Εμπάργκο». Χρόνια μετά ο Θάνος Μικρούτσικος, θα την περιγράψει έτσι : «Αν στο Εμπάργκο βλέπαμε τον επερχόμενο αποκλεισμό, στο «Υπέροχα μονάχοι» τον έχουμε ήδη βιώσει. Αλλά βαδίζουμε υπέροχα γιατί συνειδητοποιούμε, εμείς τουλάχιστον, ότι ρομαντικά ξεκινήσαμε, με το ίδιο δέος προχωράμε, σχίζουμε καθέτως τη βαρβαρότητα και πορευόμεθα!». Το Δεκέμβρη του 2012, πριν 10 χρόνια, θα φύγει από τη ζωή ο Αλκης Αλκαίος και το Δεκέμβρη του 2019, ο Θάνος Μικρούτσικος. Η εκπομπή ψάχνει λεπτομέρειες της κοινής τους πορείας και τραγούδια μπρος και πίσω από τη βιτρίνα. Είναι ένα σύντομο χρονικό με μαρτυρίες, σκέψεις και τραγούδια από τα σχεδόν 45 χρόνια μέσα στα οποία δημιουργήθηκαν και ταξιδεύουν τα τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου με στίχους του Αλκη Αλκαίου.
Πάντα, με τη διάθεση του «Παρ’ το αλλιώς… θα βρεις!».