Παγκόσμιο προβληματισμό και ανησυχία προκαλεί το διεθνές ράλι τιμών στα καύσιμα, με ορατές τις ελλείψεις σε βιομηχανικές χώρες όπως η Μεγάλη Βρετανία, κατακόρυφη άνοδο και στις τιμές του πετρελαίου και της βενζίνης αλλά και του φυσικού αερίου. Η ανησυχία επιτείνεται ενόψει του χειμώνα στην αμερικανική και ευρωπαϊκή ήπειρο με την υγειονομική κρίσης εξαιτίας της πανδημίας και των οικονομικών της επιπτώσεων να μη έχουν εκλείψει.
Σε μια προσπάθεια αποσαφήνισης όσων συμβαίνουν στην αγορά ενέργειας, οι Δημήτρης Κοντογιάννης και Γιώργος Παπαγεωργίου συνομίλησαν στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 & 105,8 και στην εκπομπή «Καθαροί Λογαριασμοί» με τον κ Απόστολο Πετρόπουλο, Αναλυτή της Διεθνούς Ένωσης Ενέργειας. Εξηγώντας την ακρίβεια που παρατηρείται στην αγορά φυσικού αερίου, την απέδωσε στην ανισορροπία προσφοράς-ζήτησης, καθώς υπήρξαν παίκτες που καθυστέρησαν να μπουν στην αγορά και επομένως να ανταποκριθούν στα αυξημένα αιτήματα, έπαιξε ρόλο η ανάκαμψη της ασιατικής οικονομίας, ακόμη και οι άσχημες καιρικές συνθήκες το προηγούμενο διάστημα. ‘Oλοι αυτοί είναι παράγοντες οδηγούν στο ράλι τιμών που ζούμε.
Τι μπορούμε να περιμένουμε, θα ρωτούσε εύλογα κανείς. Προς το παρόν θα μείνουμε σε αυτές τις τιμές και το επόμενο διάστημα από το ’22 και μετά θα πάμε σε πιο normal τιμές, είπε. Καθοριστικός είναι και όλος ο μηχανισμός με τα λεγόμενα «δικαιώματα ρύπων». Η στοχοθεσία της ΕΕ να μειώσει την παραγωγή ρύπων στο εσωτερικό της, σημαίνει πως αυτός που ρυπαίνει ενώ παράγει ενέργεια, υποχρεώνεται να πληρώνει το αντίστοιχο αντίτιμο με βάση τις τιμές που διαμορφώνει η αγορά. Υπάρχει δηλαδή μια αγορά με άδειες ρύπων που διαμορφώνεται με την παραγωγή και ανάλογα με την προσφορά και ζήτηση διαμορφώνονται τα λεγόμενα δικαιώματα ρύπων. Εκείνο μάλιστα που συζητείται στην ΕΕ είναι να χρησιμοποιηθούν τα έσοδα που προέρχονται από αυτές τις εκπομπές ρύπων στους καταναλωτές, προκειμένου να αποσβεστεί μέρος της αύξησης των τιμών στα καύσιμα. Ενδεικτικά, από τα 20-25 ευρώ ο τόνος, στα δικαιώματα ρύπων, φτάσαμε στα 63-65, δηλαδή έχουν τριπλασιαστεί.
Τι έχουμε να περιμένουμε στην αγορά ενέργειας στη χώρα μας, θα ρωτούσε κάποιος. Ένα ζήτημα είναι οι αδυναμίες των εναλλακτικών πηγών στην αποθήκευση. Θα φτάσουμε, λέει ο κ Πετρόπουλος, να πέσει για παράδειγμα το κόστος των μπαταριών. Ωστόσο ως το 2030 το υπάρχον δίκτυο καλύπτεται σε ανάγκες φυσικού αερίου από συμβατικές μονάδες. Σε αναζήτηση πάντως επάρκειας εναλλακτικών πηγών για παράδειγμα στα νησιά, όπως μέσα από φωτοβολταϊκά και υδροηλεκτρικά έργα. Απαιτούνται ωστόσο γι αυτά, επενδύσεις και χρόνος για την εγκατάστασή τους. Επίσης έχουν συγκεκριμένη δυνατότητα κάλυψης που δεν αρκούν για να καλυφθούν οι ανάγκες, τονίζει ο ενεργειακός αναλυτής.
Θα δούμε άραγε φαινόμενα ανάλογα με αυτά της Βρετανίας όπου πτώχευσαν εταιρίες φυσικού αερίου; Εξαρτάται από τη μελλοντική ζήτηση, απαντά ο κ Πετρόπουλος. Προσθέτει πάντως ότι διαθέτουν τεχνογνωσία, επενδύουν κεφάλαια, αντιλαμβάνονται πως η μετάβαση στην πράσινη ενέργεια γίνεται πράξη, παρακολουθούν αυτές τις αλλαγές και προσαρμόζονται.