Σαν τον Οδυσσέα με τη Νικόλ Λιακοσταύρου | 02.03.2024

<< ”Το Λευκό Βέλος” και άλλες ιστορίες για ιθαγενείς >>

Το άρθρο είναι της Ευρυδίκης Μπερσή. Δημοσιεύθηκε αρχικά στην Εφημερίδα των Συντακτών και αποτελεί το πρώτο μέρος της έρευνας του Investigate Europe με την ΕφΣυν και το Reporters United για την αποτυχία της ευρωπαϊκής σιδηροδρομικής πολιτικής. Στην έρευνα συμμετείχαν 16 δημοσιογράφοι από 13 χώρες.

”…Καθυστερήσεις, βλάβες, ακυρώσεις δρομολογίων. Τα τρένα ETR-470 ήταν επί σειρά ετών ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος των ελβετικών σιδηροδρόμων. Στο τέλος, οι Ελβετοί τα έστειλαν για παλιοσίδερα. Οι Ιταλοί τα έφεραν στην Ελλάδα και τα παρουσιάζουν ως υπερσύγχρονα. «Μείνετε μακριά από αυτά τα τρένα», μας λένε στελέχη που τα γνωρίζουν από πρώτο χέρι.” Επειδή δεν έχω ή μάλλον, αδυνατώ να πω ο,τιδήποτε, όλα όσα άκουσα, είδα, διάβασα ή ό,τι άλλο μετά την τελευταία τραγωδία των τραίνων, διάλεξα αυτό το άρθρο – κείμενο, γιατί ξέρω ότι λέει αλήθεια. Τον Αύγουστο του 2016, κατέβαινα από Αλεξανδρούπολη για Αθήνα. Απέναντί μου καθόταν ένας κύριος με μια έφηβη κοπέλλα. Μπαμπάς και κόρη. Πήγαιναν ή Δράμα ή Θεσσαλονίκη, δεν θυμάμαι. Αρκετή ώρα, ώστε να πιάσουμε κουβέντα ή μάλλον, ο κύριος αυτός να μιλάει και όλοι να τον ακούμε προσεκτικά.
Ενώ οι ελληνικοί σιδηρόδρομοι είχαν, εδώ και χρόνια, δρομολογηθεί και όντως, οι εργαζόμενοι έκαναν κρούσεις στου κουφού την πόρτα, ήρθε αυτός ο κύριος να επιβεβαιώσει τα όσα μέχρι τότε, ξέραμε και δημοσιευόντουσαν στον Τύπο.
Ο κύριος αυτός ήταν πρόσφατα συνταξιούχος του ΟΣΕ και μας είπε ανάγλυφα τα όσα μαθαίνονται, υποτίθεται, τώρα. Μηχανικός, θυμάμαι που αναφέρθηκε και στα ”καινούργια” τραίνα, εκτός από την κακοδιοίκηση, τις ατασθαλίες, την απαξίωση των εξωδίκων και όχι μόνον των εργαζομένων, το διακύβευμα της ιδιωτικοποίησης, αλλά μας είπε και την τιμή: 45 εκατ. ευρώ πωλείται ο ελληνικός σιδηρόδρομος. Εγώ νόμισα ότι δεν άκουσα σωστά και τον ξαναρώτησα, νομίζοντας ότι μάλλον, θα είναι 450 εκατομμύρια, αν και αυτή η τιμή μου φάνηκε λίγη και γενικώς, γιατί να μην έχω ως ελληνίδα πολίτις τον ”δικό” μου ελληνικό σιδηρόδρομο. Όντως, ήταν ο αριθμός ”45”!…
”Εχουν γίνει οι διεργασίες και μόλις μπει το ’17, θα πέσουν και οι υπογραφές”, μεταξύ άλλων μας είπε.
Το κράτησα και πράγματι, μόλις μπήκε η χρονιά, περάσαμε στα χέρια των ιταλικών σιδηρόδρομων.
”Όσο 2-3 βίλλες στη Μύκονο, πουλήθηκε;”, τον ρωτάω.
Την αφήγησή του καθαρή, τεκμηριωμένη, μου θύμισε, ακριβώς αυτό το άρθρο, λες και το έγραψε ο εργαζόμενος στον ΟΣΕ που συνάντησα τον Αύγουστο του 2016!…


Χωρίς άλλα λόγια, ακούστε…

ΛΙΣΤΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ: 1) Σε μια στροφή στο Παρανέστι – Αλέξανδρος Χατζηνικολιδάκης, 2) Το τραίνο φάντασμα – Ξύλινα Σπαθιά, 3) Φύγαν τα παιδιά (Mes amis d’ hier) – Μελίνα Μερκούρη, 4) Το επόμενο τραίνο – Νάσος Ματράκας, 5) Το τραίνο – Τρύπες, 6) So many roads so many trains – John Hammonh Jr, 7) Όμορφα παιδιά – Πέτρος Συνοδινός,  Cold Mountains – Γιώτης Κύτταρης