Ακούστε τον Αντώνη Μουντέ, 2ο καπετάνιο του M/V SECRETARIAT, με καταγωγή από το Βροντάδο της Χίου, στην εκπομπή «ΚΑΛΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ» με τον Αντώνη Καραγιαννάκη.
Στέλνει τις ευχές του σε όλους τους ναυτικούς και σε όλους τους Έλληνες, από το λιμάνι του San Nicolas του Περού, και μοιράζεται μαζί μας σκέψεις και συναισθήματα για τις γιορτινές ημέρες των Χριστουγέννων στις θάλασσες όλου του κόσμου.
Επιμέλεια-Παρουσίαση: Αντώνης Καραγιαννάκης
Ένα απόσπασμα από το ‘ημερολόγιο καταστρώματος’ του Αντώνη Μουντέ
Δεκέμβρη μήνα φουντάραμε στο Περού… Παραμονιάτικο στη ράδα.. κοντά στις ακτές που τις αγγίζει ο Ειρηνικός.. Και πότε τις φιλάει απαλά.. και πότε τις χτυπά ανελέητα…
Και είμαστε οι τυχεροί απ’όλα εκείνα τα παιδιά των ταξιδιών και της θυσίας.. που κάνουν Χριστούγεννα στα μανιασμένα κύματα…
Βλέπω τον ήλιο να ανατέλει απ’τα βουνά.. βλέπω τη νύχτα τα φώτα της πόλης απ’το φιλιστρίνι.. βλέπω τη ζωντάνια… τη ζωή..
Για μας ο Χριστός εδώ θα γεννηθεί.. στις ζεστές ακτές του
Περού…
Εδώ θα γιορτάσουμε τη Γέννησή Του… εδώ θα γελάσουμε.. εδώ θα κλάψουμε γοερά… εδώ θα τρέχουν τα μάτια μας από πόνο.. λαχτάρα.. προσμονή.. Κι όλα τα δάκρυα θα κυλούν στα νερά του Ειρηνικού τούτη τη χρονιά…
Δάκρυα ανθρώπων έμπειρων… σκληρών… που για χρόνια τρέχουν τα μάτια τους τέτοιες μέρες.. Όσο κι αν τους έχει σκληρήνει η λαμαρίνα.. πάντα λυγούν και γονατίζουν…
Δάκρυα παιδιών… πρωτόμπαρκων… πουλάκια ακόμα στεριανά… που πρώτη φορά νοιώθουν τόσο αλμυρό το δάκρυ…
Δάκρυα αλλοιώτικων ανθρώπων.. άλλης θρησκείας.. που πάντα σκύβουν το κεφάλι και κλαίνε αμα συλλογιστούν που βρίσκονται μια τέτοια μέρα… Ναι.. πράγματι έτσι είναι.. Δεν θα ξεχάσω ποτέ μου, πληρώματα μουσουλμάνους… τη μέρα του Άγιου Νικόλα και ανήμερα Χριστούγεννα.. να κάνουν μετάνοια σε μας τους Χριστιαννούς και να μας φιλούν το χέρι, χωρίς να το πει και να το ζητήσει κανεις.. Τέτοιο συναίσθημα που να ανατριχιάζει όλο σου το σώμα και να τραντάζεται…
Είναι μια μέρα ετούτη.. που αγκαλιάζει τους θαλασσινούς… γιατί ολων των ειδών τα δάκρυα, καταλλήγουν στο κύμα…
Έκανα μια βότα το βαπόρι παραμονές, με τη λάτζα του πράκτορα.. Να δω την κυρά μας φουνταρισμένη.. να την καμαρώσω.. να την δω έτοιμη να φορτώσει πολύτιμα φορτία στα αμπάρια της…
Και πρύμα.. πάνω στο τιμόνι μας… ένας Χριστουγεννιάτικος επισκέπτης… Μια φώκια να’χει καβατζάρει απάνω.. Πότε να παίζει τα πτερύγια της… πότε να χορεύει σαν μεθυσμένη.. και πότε να ξεκουράζεται…
Τι χαρά Χριστέ μου… Χριστίνα θα τη βγάλω.. Ναι.. η Χριστίνα μας… Σαν να’φερε ετούτο το ευλογημένο πλάσμα το δώρο μας.. Σαν να τράβαγε η Χριστίνα το έκληθρο του δικού μας Άγιου Βασίλη.. και να διάλεξε την δικά μας κυρά για να ξαποστάσει..
Κάτσε Χριστίνα μου.. ξεκουράσου…
Ξημέρωσε μια αλλοιώτικη μέρα.. Τόσο ίδια.. και τόσο αλλοιώτικη… Ο ήλιος ανάμεσα από τα ίδια βουνά ανατέλει.. κι η πόλη στον ίδιο ρυθμό.. Γαλήνη.. ηρεμία..
Ανέβηκα στη γέφυρα να θυμιάσω…
Λιβάνι τριαντάφυλλο… να φέρνει σκέψεις.. να με γαληνεύει… να με ηρεμεί…Να πώ ένα ευχαριστώ.. ένα συγνώμη..
Να σου πω ένα μου λείπεις… Να βγω να φωνάξω…να βγω να ουρλιάξω…..
Να σου πω πόσο πολύ σ’αγαπώ και να μ’ακούσεις… Τούτη τη μέρα θέλω να μ’ακούσεις πιο δυναταααά….
Κοίτα ψηλά.. κοίτα φως σήμερα.. Δες πόσο καθαρός είναι ο ουρανός…
Είναι ο ίδιος ουρανός που κοιτάς κι εσύ.. κι εγώ.. και όλοι μας… Ακόμα κι η Χριστίνα τον ίδιο ουρανό κοιτά… Δες την….
Κοίτα ψηλά.. και κάνε τα χιλιάδες μίλια.. ενα μικρό κλάσμα του δευτερολέπτου…..
Κοντεύεις………
Καλά Χριστούγεννα σε όλη τη γη.. και σ’ολον τον πλανήτη με τον ιδιο ουρανό…
Antonis Mountes
December 25, 2023
San Nicolas Marcona, Peru Anchorage
