ΑΙΓΙΝΑ: Το μυστικό λιμάνι ”Κρυπτός λιμήν”, το οποίο αναφέρει ο Παυσανίας
”Αυτό το πολύ ξεχωριστό όνομα που κατέγραψε ο Παυσανίας προήλθε από το γεγονός ότι μόνο οι ντόπιοι γνώριζαν την τοποθεσία του και, το πιο σημαντικό, πώς να πλοηγηθούν στην ακτή του. Και αυτό οφειλόταν στο ανθρωπογενές σύστημα των τεχνητών υφάλων -ένα είδος «θαλάσσιου ναρκοπεδίου», αρέσει σε κάποιους να το αποκαλούν- που έκανε δύσκολη και επικίνδυνη την είσοδο των εχθρών των Αιγινήτων στο λιμάνι”, μας ξεναγεί η αρχαιολόγος Ενάλιων Αρχαιοτήτων κ. Δέσποινα Κουτσούμπα.
Μια βόλτα για όταν ο καιρός ανοίγει, μέχρι τη Μικρή μας, σήμερα, Θαλασσινή, την Αίγινα και το… ”μυστικό” της! Μια επίσκεψη σ΄ έναν υποβρύχιο, αρχαίο χώρο, εύκολα προσβάσιμο και από απλούς κολυμβητές.Ένα, ακόμη, όμορφο ταξείδι στο χρόνο και στον τόπο, μέσα από την πλούσια Ιστορία της ”ΜΙΚΡΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΗΣ”: της ΕΛΛΑΔΑΣ!
Γιώργος Σεφέρης
«Θερινό ηλιοστάσι – ΙΑ΄»
Η θάλασσα που ονομάζουν γαλήνη πλεούμενα κι άσπρα πανιά μπάτης από τα πεύκα και τ’ Όρος της Αίγινας λαχανιασμένη ανάσα· το δέρμα σου γλιστρούσε στο δέρμα της εύκολο και ζεστό σκέψη σχεδόν ακάμωτη κι αμέσως ξεχασμένη. Μα στα ρηχά ένα καμακωμένο χταπόδι τίναξε μελάνι και στο βυθό– αν συλλογιζόσουν ώς πού τελειώνουν τα όμορφα νησιά. Σε κοίταζα μ’ όλο το φως και το σκοτάδι που έχω.
(Από τη συλλογή «Τρία κρυφά ποιήματα», τυπ. Γαλλικού Ινστιτούτου, Αθήνα 1966. Περιλαμβάνεται και στη συγκεντρωτική έκδοση «Γιώργος Σεφέρης, Ποιήματα», εκδ. Ίκαρος).
Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ
«Συλλογίζομαι την Αίγινα, το σπίτι στον ήλιο, την μπλάβα θάλασσα και λέω τι τέρας πρέπει να είναι ο άνθρωπος, τι άπληστο θηρίο η ψυχή, για ν’ αφήσει τέτοια ανεκτίμητα αγαθά και να περιπλανιέται μακριά, μέσα στη βροχή και την ομίχλη».
Όταν ο Νίκος Καζαντζάκης έγραφε τα λόγια αυτά σε γράμμα που έστειλε από το Λονδίνο (2/7/1939) στον πατέρα μου, Γιάννη Αγγελάκη, εγώ τότε ήμουνα πέντε μηνών. Φαίνεται πως με το λάδι, όταν με βάφτιζε τον Δεκαπενταύγουστο του ’40 (ένα χρόνο μετά, τη μέρα που βυθίστηκε το «Έλλη»), φύτεψε μέσα μου και την αγάπη για την Αίγινα, μαζί με την αγάπη για την ποίηση.
Καλή Ακρόαση, καλή βόλτα σε ρηχούς, σιωπηρά λαλίστατους αρχαίους βυθούς!