«Σημειώσεις» στη διαδρομή της Ελένης Βιτάλη
Τρίτη 18 και Τετάρτη 19/3/25, 9 με 10 το βράδυ, στην εκπομπή του Γιώργου Τσάμπρα και στο Δεύτερο Πρόγραμμα.
Αναρωτήθηκα πολύ ποια τραγούδια θα μπορούσαν να περιγράψουν την Ελένη Βιτάλη εν έτει 2025. Είναι πολλά τα πρόσωπα, είναι πολλά τα χρόνια… Από το 1970, όταν σε ηλικία 15 χρονών, ηχογράφησε τα πρώτα 4 τραγούδια που έγραψε για εκείνην ο πατέρας της, μέχρι σήμερα, μετράνε 55 χρόνια! Κάπου 450 ηχογραφήσεις… Μόλις 20 προσωπικοί δίσκοι και 100 περίπου συμμετοχές και σκόρπιες ηχογραφήσεις… Στο στούντιο και «ζωντανά»… Πρώτες και δεύτερες εκτελέσεις… Η δισκογραφική πορεία μιας λαϊκής τραγουδίστριας μέσα στα τελευταία 55 χρόνια. Από τον – πατέρα της – Τάκη Λαβίδα, στον Αργύρη Κουνάδη και τον Σπύρο Σαμοίλη… Από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και το «Χωρίς δεκάρα» στο «Ντέφι» και το «Παίξε Χρήστο επειγόντως», στον Τάκη Σούκα και τον Νικολόπουλο… Από τον Σταμάτη Σπανουδάκη, στο Νότη Μαυρουδή κι από εκεί στο δικό της «Απέναντι μπαλκόνι» και τους δυο ακόμη δίσκους που έφερε μετά… Από τα πανηγύρια στις μπουάτ στην Πλάκα και στο Γαλάτσι του “Χορέψτε γιατί χανόμαστε”… Από το «Μετρό», στο “Αερικό” κι από εκεί στο «Κύτταρο» – με ή χωρίς τον Σαββόπουλο…Κι εν τέλει, πάλι με τον Τάκη Σούκα και τα λόγια της Ελένης Φωτάκη, ν’ αναρωτιέται «Πέρασε από δω η Ελένη;».
Είναι πολλά τα χρόνια … Αλλά δεν ξέρω αν είναι πολλά και τα πρόσωπα! Ίσως να ναι και μόνον ένα. Αυτό που δεν περιορίζεται σε κανόνες που επιβάλλονται. Οι επιλογές έγιναν μ’ αυτή τη σκέψη. Και με την αγωνία «μη βάλεις καθημερινά, μα ούτε και τα καλά σου» που λέει και στις «Μοναχικές γιαγιάδες» της. Πάντα με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».
ΣΗΜ : Το περιοδικό «ΗΧΟΣ – περιοδικό τεχνολογίας και διεθνών μουσικών αναζητήσεων – δεν φιλοξενούσε συχνά… Έλληνες καλλιτέχνες στο εξώφυλλό του. Η Βιτάλη ήταν από τις σπάνιες τέτοιες επιλογές και η συνομιλία μας τότε, είναι μια ιδιαίτερη περιγραφή – ματιά της εποχής και τής μέχρι τότε διαδρομής της. Μάρτιος 1993.