Τρίτη 10/06, 9 με 10 το βράδυ, στην εκπομπή του Γιώργου Τσάμπρα και στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7.
Ο Σταύρος Κουγιουμτζής, αφηγείται και σχολιάζει… Ο ήχος από μια συνομιλία του 1993… Από τις συζητήσεις μαζί του, προκύπτει ότι μάλλον μπορούσε να το φανταστεί ότι σήμερα θα ακούγονταν τόσο τα τραγούδια του, και από τους συνεργάτες του που παραμένουν ενεργοί αλλά και από νέους ανθρώπους. Δεν ξέρω αν μπορούσε να φανταστεί ότι ένας μουσικός που ήταν μικρό παιδί όταν εκείνος έφυγε, θα μελοποιούσε στίχους που άφησε πίσω του. Έφερα στο νου μου αυτή τη συνομιλία μας, από τα 1993 και βρήκα το ηχογράφημα για να το ακούσουμε παρέα: «Όταν μάς ρωτάτε για τα τραγούδια μας, σκέφτομαι μήπως μέσα απ’ αυτά, δεν σάς έχουμε δώσει αυτό που χρειάζεται», « Αν δεν υπάρχει το κατάλληλο κλίμα για να αναπτυχθεί η τέχνη, μπερδεύονται τα πράγματα», « Κάποτε, ο πλουραλισμός, γίνεται επικίνδυνος ως ασυναρτησία», «Οι εταιρίες δίσκων και τα ΜΜΕ έχουν τις δικές τους ταχύτητες. Έχουν τη μόδα! Η τέχνη όμως, βασίζεται σε μια παράδοση», « Στην τέχνη, δεν γίνονται άλματα, γίνονται βήματα», «Καλός ο Κουγιουμτζής, αλλά γράφει τραγουδάκια! Έτσι με αντιμετώπιζαν πάντα. Με τη λογική παρασέρνεις αλλά όχι και με το συναίσθημα. Χρειάστηκε να αντέξουν στο χρόνο τα τραγούδια μου και να φτάσω στο ‘ 93 κάνω συναυλίες σε 7 χιλ. κόσμο όπου οι 4 χιλ. είναι μέχρι 20 χρονών».
Μεταφέρω τις φράσεις όπως τις θυμάμαι. Αλλά θα τις ακούσουμε όπως τις μεταφέρει ο ίδιος, με τη φωνή του, στη συζήτησή μας… Μαζί με ιστορίες για την δημιουργία κάποιων από τα πιο γνωστά τραγούδια που έχουν δικά του λόγια και μουσικές. Κι αν τα τραγούδια του, όσο περνούν τα χρόνια ακούγονται όλο και περισσότερο, η προσωπική του σκέψη, ο προσωπικός του λόγος, μένει όσο περνούν τα χρόνια, σε όσους τον άκουσαν από κοντά ή σε κάποιες ειδικές αναφορές τέτοιων εκπομπών. Αξίζει να τον ξανακούσουμε…
Πάντα με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».
ΥΓ 1) : «Κι αρχίζω να σού τραγουδώ, τραγούδια του Τσιτσάνη/ κι ένα σουξέ που αγαπώ «Το κόκκινο φουστάνι» : Άκουσα αυτό το στίχο του Σταύρου Κουγιουμτζή, μελοποιημένο από τον Κωνσταντίνο Βελλιάδη και τραγουδισμένο από τον Γιώργο Νταλάρα. Όπως και τα άλλα τραγούδια του ομώνυμου δίσκου που προέκυψαν από στίχους που έγραψε ο Σταύρος Κουγιουμτζής και έμειναν στο συρτάρι του… Διάβασα για την συναυλία όπου 1.200 μαθητές και μαθήτριες από 68 Δημοτικά Σχολεία, έφτιαξαν μια μεγάλη σχολική χορωδία όπου «Τα παιδιά τραγουδούν Σταύρο Κουγιουμτζή”»… Ήμουν εκεί στη συναυλία του Γιώργου Νταλάρα με τα τραγούδια του Σταύρου Κουγιουμτζή στην Αθήνα. Αυτές τις μέρες, «έπαιξε» και στη Θεσσαλονίκη… Ήταν μόνο οι αφορμές γι’ αυτή την εκπομπή. Άσε που εν τέλει βρέθηκα να μελετώ και τα δυό βιβλία που έγραψε ο ίδιος («Ανοιχτά παράθυρα με κλειστά παντζούρια» και «Στα διώροφα έμεναν οι όμορφες») και άλλες συνομιλίες μας ή συνομιλίες που είχα στη διάθεσή μου.
ΥΓ (2) : Διάλεξα για την ανάρτηση τη φωτογραφία του Σταύρου Κουγιουμτζή από την είσοδο τού κέντρου όπου εμφανιζόταν μαζί με τον Απόστολο Καλδάρα το 1986. Εκεί συζητήσαμε για πρώτη φορά από κοντά…