«Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια» – «Να ονειρεύομαι…»: Για την περίπτωση του Δημήτρη Λάγιου. 30 χρόνια μετά… Μέρος 1ο

Τρίτη 13, Τετάρτη 14 και Δευτέρα 19 Ιουλίου, 9 με 10 το βράδυ, στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7.
Φαίνεται ότι το όνειρο ήταν βασικός παράγοντας στις επιλογές του Δημήτρη Λάγιου. Από το ξεκίνημα -στα 23 του χρόνια- με τα επαναστατικά τραγούδια του Ρήγα Φεραίου. Ύστερα ήρθε ο «Ήλιος ο ηλιάτορας» του Οδυσσέα Ελύτη. Η «Όμορφη και παράξενη πατρίδα» των αρχών του ’80. Ο Γιώργος Νταλάρας, η Ελένη Βιτάλη, ο Αντώνης Καλογιάννης, ο Μιχάλης Μπουρμπούλης, ο Φώντας Λάδης, η Σωτηρία Μπέλλου. «Περαστικός κι αμίλητος», «Θα με δικάσει ο κούκος και τ’ αηδόνι» – στην αρχή δεν το πρόσεξαν πολλοί. Αλλά και η καταγραφή των λαϊκών τραγουδιών «της Ζάκυνθος», οι στίχοι του Διονυσίου Σολωμού. Τα έργα για την Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων στην Πάτρα και η συνεργασία με το φωνητικό σύνολο «Διάσταση» της Κύπρου. Οι μελοποιήσεις των στίχων του Ευαγόρα Παλλικαρίδη αλλά και των ύμνων του Δαβίδ. Κι ύστερα το όνειρο – τότε – για ένα «Σχολείο Λαϊκής και Παραδοσιακής μουσικής». Ξαφνικά, «βραδιάζει κι αλλάζει το χρώμα του ουρανού». Η «Ερωτική πρόβα στο θάνατο». Πάλι ο Γιώργος Νταλάρας, ο Χάρης και ο Πάνος Κατσιμίχας, η Σαββίνα Γιαννάτου.
Πέρασαν 30 χρόνια. Κάποιες από τις μελοποιήσεις του στον Ελύτη, εξακολουθούν να καθρεφτίζουν και προσπαθούν να φωτίσουν το παρόν: «Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος», «Σ’ ευλογημένη μέρα βγάζει το κακό…». Στις τρεις εκπομπές στεκόμαστε στο φως των νεανικών χρόνων του, στις προτάσεις για την παράδοση και βέβαια στην ξαφνική τελική «πρόβα» που παραμένει πάντα εν δυνάμει παράσταση ζωής. Πάντα με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».
ΣΗΜ : Η εικόνα της ανάρτησης διαμορφώθηκε από τον Πέτρο Παράσχη.