Χρόνης Αηδονίδης: 55 χρόνια δισκογραφίας (1960- 2015)
Πέμπτη 24/10/24, 9 με 10 το βράδυ, στην εκπομπή του Γιώργου Τσάμπρα και στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7.
Ο Χρόνης Αηδονίδης θεωρούσε κορυφαίες τιμές στην προσφορά του, την πρώτη Ανατολή του 2000 στο Σούνιο, καθώς τραγουδούσε «Να ‘μαν πουλί να πέταγα» και βέβαια τη συμμετοχή στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, τραγουδώντας «Φίλοι μ’ καλωσορίσατε». Μιλούσε για τον Γιώργο Νταλάρα που τού εξασφάλισε καλλίτερες συνθήκες ηχογράφησης στην δισκογραφία αλλά και για τις πολλές ηχογραφήσεις και εκδόσεις δίσκων στα χρόνια μετά το ’90. Είχαν όμως το ίδιο ενδιαφέρον οι αφηγήσεις του για τα νεανικά και τα πιο δύσκολα χρόνια του στο τραγούδι και στην δισκογραφία – από τα χρόνια του ’50 κι ως τα χρόνια του ’80.
Είπαμε στη σημερινή εκπομπή – ένα χρόνο από τότε που έφυγε από τη ζωή – να διαλέξουμε ηχογραφήσεις του που διατρέχουν 55 χρόνια! Είναι 32 χρονών, όταν ηχογραφεί το … τσάμικο «Να σαν τα νιάτα δυο φορές» αλλά και τα πρώτα τραγούδια της Θράκης και της Μικράς Ασίας. Στο ξεκίνημα του ’60, με την Δόμνα Σαμίου αλλά και με τον Σίμωνα Καρρά. Ακολουθούν μια σειρά από προσωπικούς δίσκους σε μικρές δισκογραφικές εταιρίες των χρόνων του ’70 και του ’80… Κι ύστερα, έρχονται «Τ’ αηδόνια της Ανατολής» με τον Γιώργο Νταλάρα και τον Ross Daly, ο δίσκος «Τραγούδια και σκοποί της Θράκης» με τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, οι δίσκοι με το «Αρχείο Ελληνικής Μουσικής» … Για να φτάσουμε στα χρόνια του 2000, στη συνεργασία με τον Νίκο Κυπουργό και την Λίνα Νικολακοπούλου στο «Βλέφαρό μου», με τον Παντελή Θαλασσινό και τον Ηλία Κατσούλη, με τον Κώστα Λειβαδά και να μοιραστεί καθώς κλείνει η αυλαία μια ηχογράφηση με τους «Τακίμ». Διαλέγουμε ηχογραφήσεις που θέλουμε πάντα να ακούμε αλλά και κάποιες που ίσως να μάς έχουν διαφύγει μέσα στο ταξίδι τόσων χρόνων. Πάντα με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».
ΥΓ : Για την εικόνα της ανάρτησης, προσπαθήσαμε μια σύνθεση με χαρακτηριστικά εξώφυλλα από μεγάλους δίσκους βινυλίου από τα χρόνια του ’70 μέχρι τα χρόνια του ’90. Εξώφυλλα που – νομίζω ότι – μιλούν από μόνα τους για την εξέλιξη στην αντιμετώπιση αυτού του υλικού από την δισκογραφία.