Η Πόλυ Πάνου τραγουδά παλιά λαϊκά και ρεμπέτικα
1954 – 2002
Δευτέρα 30/9, Τρίτη 1 και Τετάρτη 2/10, 9 με 10 το βράδυ, στην εκπομπή του Γιώργου Τσάμπρα, στο Δεύτερο Πρόγραμμα.
Θυμάμαι στις αρχές της δεκαετίας του ’90, το τραγούδι «Μάμπο με τρελές πενιές» του Βασίλη Τσιτσάνη το ηχογράφησε εκ νέου η Μαριώ. Άνοιγε μ’ αυτό ο δίσκος της «Ο Αραμπάς» και το ‘λεγε στα προγράμματά της… Εκείνη την εποχή, η Πόλυ Πάνου είναι να συνεργαστεί με την εταιρία από την οποία εκδόθηκε ο δίσκος. Βρισκόμαστε λοιπόν κάποια στιγμή με την Πόλυ Πάνου, να καθόμαστε κοντά, σ’ ένα τραπέζι στις «Γραμμές» της οδού Κωνσταντινουπόλεως, όπου εμφανιζόταν η Μαριώ. Λέει η Μαριώ το τραγούδι, αρέσει στην Πόλυ Πάνου και αρχίζουμε να συζητάμε γι’ αυτό. Διαπιστώνω με μεγάλη έκπληξη, ότι η Πόλυ Πάνου … εκπλήσσεται όταν τής λέω ότι η ίδια έχει πρωτοπεί αυτό το τραγούδι 40 χρόνια πριν! Δυσκολεύτηκα να την πείσω και ότι αυτό είναι ένα τραγούδι του Τσιτσάνη και ότι το είχε πρωτοπεί η ίδια – το μακρινό 1954! Βέβαια, μετά όσο το σκεφτόμουν, ήταν κάτι μάλλον …φυσικό! Η νεαρή Πόλυ Πάνου του 1954, είχε ηχογραφήσει το «Μάμπο με τρελές πενιές» για μια εταιρία που απευθυνόταν στην αγορά της Αλεξάνδρειας εκείνη την εποχή. Το τραγούδι πέρασε μάλλον απαρατήρητο – δεν ξέρω πότε και με ποια μορφή κυκλοφόρησε για πρώτη φορά αυτή η εκτέλεση στην ελληνική αγορά. Μοιραία, ίσως δεν το ξανάπε ποτέ. Και …φυσιολογικά, δεν το θυμόταν!
Από το τραγούδι αυτό λοιπόν, ξεκινάει μια σκέψη – μια λεπτομέρεια – που μάλλον έχει να κάνει με τον τρόπο που αντιμετώπισαν οι τραγουδιστές της γενιάς του ’50 και του ’60, τα παλιότερα τραγούδια. Όσα τραγούδια τα ηχογράφησαν αλλά δεν τα είπαν ιδιαίτερα ή ποτέ στο πάλκο, τα ξέχασαν… Υπήρχαν όμως και κάποια άλλα τραγούδια που ήταν παλιότερα και τα ηχογράφησαν εκ νέου. Σε πολλές περιπτώσεις, χωρίς καν να ξέρουν ότι τα είχαν πει κάποιοι άλλοι πριν από αυτούς. Η θέλοντας να το ξεχάσουν, για ευνόητους λόγους! Μόνο που… κάποια απ’ αυτά τα τραγούδια, από εκείνα τα χρόνια, επειδή είχαν μεγάλη επιτυχία, τα είπαν τόσες φορές που σιγά σιγά συνδέθηκαν κυρίως μαζί τους. Ακόμη και το κοινό καθώς περνούσαν τα χρόνια ξεχνούσε ή δεν μάθαινε ότι υπήρχαν και παλιότεροι εκτελεστές… Η Πόλυ Πάνου λοιπόν έλεγε από ένα σημείο και κάτω ότι το πιο αγαπημένο τραγούδι «της», είναι το «Μην απελπίζεσαι και δεν θ΄ αργήσει» του Τσιτσάνη. Τραγούδια σύμβολα της πορείας της, ήταν το «μες την πολλή σκοτούρα μου» του Τσιτσάνη ή το «Φέρτε μια κούπα με κρασί » του Καλδάρα… Και λίγοι θυμούνταν ότι αυτά τα τραγούδια – όπως και άλλα – τα είχαν πρωτοπεί η Μπέλλου, ο Στράτος Παγιουμτζής ή ο Πρόδρομος Τσαουσάκης και αρκετοί ακόμη – οι δίσκοι γραμμοφώνου εξαφανίστηκαν γρήγορα και βιαστικά εκείνα τα χρόνια και επέστρεψαν αρκετά μετά ως …συλλεκτικό αντικείμενο.
Σε τρείς εκπομπές, σήμερα, αύριο και την Τετάρτη, θα ακούσουμε ακριβώς τέτοιες ερμηνείες της Πόλυς Πάνου, σε παλιά λαϊκά και ρεμπέτικα. Από τα χρόνια του ’50 μέχρι και τις αρχές του 2000. Και είπαμε ο υπότιτλος της εκπομπής να είναι η αρχή από το στίχο ενός από τα πιο πολυτραγουδισμένα και από την ίδια, τέτοια τραγούδια : «Φέρτε μια κούπα με κρασί / και κάντε μου παρέα»! Πάντα με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».