“Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια” – «…και το μαλλί χτενίζεται!»: Κάτι λίγα για το συχνά, πικρό χιούμορ του Γιώργου Ζαμπέτα στο ελληνικό τραγούδι

Δευτέρα 19 Οκτωβρίου, 9 με 10 το βράδυ, στο Δεύτερο πρόγραμμα 103.7. «Αποσπάσματα από έρωτες» καθώς «η βρόχα έπεφτε… στρέιτ θρού». Ιστορίες για έναν «απόγονο» και μια «παλιοπαρέα». «Και τα ρου τα, ρουτα, τράμ…» Φιλοσοφίες, παρ’ όλο που «Το φιλοσόφησα πολύ και το ‘χω ρίξει στην τρελή»: «Να ζει κανείς ή να μη ζει;». Εμπειρίες από έναν «θεατρίνο» που «τον διώξαν απ’ το θέατρο κι ήρθε να με δουλέψει», καθώς «απ’ το φούρνο του Τριβέλα / ξεκαρφώθηκε η ταμπέλα» Και άλλα. Εκεί που το λαϊκό τραγούδι, ιδιαίτερα τα μεταπολεμικά χρόνια, δεν φημίζεται για το χιούμορ και την σατυρική του διάθεση, έρχεται ο Ζαμπέτας για να καλύψει αυτό το κενό. Και για μεγάλο διάστημα είναι μόνο αυτός που επιμένει – μέσα στην εξαιρετικά σοβαροφανή ελληνική πραγματικότητα που δεν τον παίρνει και πολύ στα σοβαρά – αντί να «αναλύει» και να «περνά μηνύματα», να διακωμωδεί. Πολύ περισσότερο στο πάλκο. Εκεί συναντήθηκε για πρώτη φορά μ’ αυτή του τη διάσταση – περιγράφει το πως στην αυτοβιογραφία του. Σιγά σιγά, καθιέρωσε αυτή τη διάσταση και στον κινηματογράφο. Αλλά και στη δισκογραφία – όσο του επιτρέπει η λογοκρισία της εποχής του. Κυρίως όταν πια ο ίδιος ερμήνευε σε μεγάλους δίσκους τα πιο πολλά από τα τραγούδια του. Οι επιλογές των τραγουδιών και των αφηγήσεων, είναι λοιπόν κυρίως από τα χρόνια του ’60 και του ’70. Πάντα με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».
ΣΗΜ : Η φωτογραφία με το ημίψηλο και τα γάντια, είναι από μια “συναυλία” του οργάνωσε ο Ζαμπέτας κατά τα πρότυπα της εποχής, το καλοκαίρι του 1969, στο κέντρο που εμφανιζόταν τότε.