Cenci, Έγκλημα και Τιμωρία στην αναγεννησιακή Ιταλία [β’ μέρος]
«Μια τέτοια ιστορία, αν ειπώθηκε έτσι για να παρουσιάσει στον αναγνώστη όλα τα αισθήματα εκείνων που κάποτε την έζησαν, θα ήταν σαν ένα φως που θα φανέρωνε μερικά από τα πιο σκοτεινά και απόκρυφα σπήλαια της ανθρώπινης καρδιάς.» – Percy Bysshe Shelley, από τον πρόλογο στους “Τσέντσι”
Στην εκπομπή της Τετάρτης 03/04, Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ παραμένει στον κόσμο των Τσέντσι: ο Percy Bysshe Shelley έγραψε και εξέδωσε τους «Τσέντσι» το 1819 στην Ιταλία. Η ιστορία που τον ενέπνευσε αξιοποιήθηκε και από τον Stendhal στα «Ιταλικά Χρονικά». Το έργο έγινε ευρύτερα γνωστό τον 20ό αιώνα από τον Antonin Artaud, ως ορόσημο του «Θεάτρου της Σκληρότητας». Το άγριο θέμα της αιμομιξίας, της συζυγοκτονίας και της πατροκτονίας, που παρουσιάζεται χωρίς ηθικές κρίσεις, με δραματουργική δύναμη που κινείται ανάμεσα στον Shakespeare και τον Middleton, κρίθηκε άσεμνο για την εποχή του, με αποτέλεσμα να μην βρει τον δρόμο για τη σκηνή του Covent Garden. Το κείμενο διακρίνεται για τον σφριγηλό και διαυγή τρόπο έκφρασης που ο Shelley χειρίζεται θαυμάσια, προσδίδοντας δύναμη και μεγαλείο τόσο στις λάμψεις του πάθους και της φρενίτιδας, της αγριότητας και της φρίκης, όσο και στον ζόφο της απόγνωσης και της ενοχής.
(φωτό: Paul De La Roche, Ο θάνατος της Beatrice Cenci δι’ αποκεφαλισμού, 1860)
Συγγραφή / επιμέλεια κειμένων-παραγωγή-παρουσίαση: Ευαγγελία Κουλιζάκη
Επιμέλεια Ήχου: Τάσος Μπακασιέτας
