Μπορεί, 75 χρόνια μετά, η διάλεξη του Μάνου Χατζιδάκι για το ρεμπέτικο να θεωρείται ιστορική, αλλά τότε, το 1949, καθόλου δεν έλειψαν οι αντιδράσεις και οι ειρωνείες των συντηρητικών εις βάρος του. Από κει αρχίζει το δεύτερο επεισόδιο του Flashback, που είναι αφιερωμένο στη σχέση του συνθέτη με το λαϊκό τραγούδι και καταλήγει στο τελευταίο του έργο «Τα Τραγούδια της Αμαρτίας», σε ποίηση του Ντίνου Χριστιανόπουλου.
Ακούστε στο ERTecho, στο νέο podcast του Φώτη Απέργη: Ο Χατζιδάκις και ο Γιώργος Ζαμπέτας παίζουν μαζί Βαμβακάρη στο Τρίτο. Ο συνθέτης μιλά το 1991 στον Φώτη Απέργη για την ηθελημένη παρεξήγηση περί ελιτισμού:
«Το αληθινό λαϊκό τραγούδι έχει μεγάλη ομοιότητα με το κλασικό τραγούδι: την τελεσίδικη σχέση του σοβαρού στίχου με τη μουσική. Σήμερα έχουμε μια εντελώς εξαθλιωμένη κοινωνία η οποία δέχεται και εξαθλιωμένα προϊόντα. Αν διαβάζετε ένα καλό βιβλίο ή ακούτε καλή μουσική, σας κολλάμε την ετικέτα του ελιτισμού και απαλλασσόμεθα από τη σημασία σας. Οι ευαίσθητες εξαιρέσεις θα υπάρχουν πάντα».
Επίσης στην τελευταία του συνέντευξη, το 1994, ο Χατζιδάκις αποκαλύπτει πώς εμπνεύστηκε το 1945 το θέμα του νέου του κύκλου τραγουδιών, αφού τα κορίτσια ενός οίκου ανοχής τον έκρυψαν από τους αλφαμίτες που τον κυνηγούσαν. Ακόμη, εξηγεί γιατί ο ίδιος δεν ήθελε να ερμηνεύσει «Τα Τραγούδια της Αμαρτίας» ομοφυλόφιλος τραγουδιστής, παρότι το θέμα τους είναι ακριβώς αυτό. Τέλος, η αντίδραση του Χριστιανόπουλου όταν αργότερα το πληροφορήθηκε.