Σταύρος Ξαρχάκος – Νίκος Ξυλούρης
Μεγάλη Πέμπτη 17 Απριλίου, 9 με 10 το βράδυ, στην εκπομπή του Γιώργου Τσάμπρα και στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7.
Είναι στίχοι που αξίζει να θυμόμαστε και μάλιστα στην ατμόσφαιρα τέτοιων ημερών. Δεν ξέρω πόσοι και πόσο στέκονται σ’ αυτούς, καθώς ακούγεται το τραγούδι : «Πώς να σωπάσω μέσα μου/ Την ομορφιά του κόσμου;/ Ο ουρανός δικός μου/ Η θάλασσα στα μέτρα μου/ Πώς να με κάνουν να τον δω/ Τον ήλιο μ’ άλλα μάτια;/ Στα ηλιοσκαλοπάτια/ Μ’ έμαθε η μάνα μου να ζω/ Στου βούρκου μέσα τα νερά/ Ποια γλώσσα μου μιλάνε/ Αυτοί που μου ζητάνε/ Να χαμηλώσω τα φτερά;».
Θα μπορούσε να ναι και προσευχή, μπροστά στα θεία ή και ανθρώπινα πάθη. Στίχοι του Κώστα Κινδύνη, που ξεκινούν από τον πρώτο δίσκο του Σταύρου Ξαρχάκου που ο Νίκος Ξυλούρης είναι ο βασικός τραγουδιστής, το «Διόνυσε καλοκαίρι μας». Ύστερα έρχονται τα τραγούδια με στίχους Γκάτσου για το «Παλικάρι στα Σφακιά» αλλά και για τον «Μπάρμπα Γιάννη Μακρυγιάννη». το «Μεγάλο μας τσίρκο» με τα Πάθη της φυλής από τα πρώτα μετεπεναστατικά χρόνια μέχρι την Μικρά Ασία και την Κατοχή. Κι όταν ο Ξυλούρης φεύγει, ο ίδιος ο Σταύρος Ξαρχάκος τραγουδά νεότερα πάθη, στο «Ρεμπέτικο» αλλά και στις «Ελεγείες και σάτιρες» : «Το πρακτορείο, βαρύ και κρύο», «Για ποιάν Ιθάκη και ποιο τέρμα μου μιλάς, ότι ονειρεύτηκες ποτέ δεν το πουλάς».
Επιλογές μέσα από τις οποίες σκιαγραφούνται διαφορετικές εκδοχές του «Θείου» και του «Ανθρώπινου Πάθους», όπως αυτό καταγράφηκε στην ιστορία του Σταύρου Ξαρχάκου. Στη σειρά εκπομπών «ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΑΘΟΥΣ σε δρόμους του τραγουδιού» για τη Μεγάλη Εβδομάδα του 2025.
ΣΗΜ : Η φωτογραφία της ανάρτησης, από τη συμμετοχή του Σταύρου Ξαρχάκου στο «Ρεμπέτικο». «Το πρακτορείο / βαρύ και κρύο».