Δευτέρα 20 και Τρίτη 21 Δεκεμβρίου, 9 με 10 το βράδυ, στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7.
Δύο εκπομπές, δύο εποχές για τη διαχείριση του «ρεμπέτικου» τα τελευταία 40 χρόνια. Στην πρώτη εκπομπή, κομμάτια δισκογραφίας , ζωντανές ηχογραφήσεις σε μικρά μαγαζιά που παίζουν ρεμπέτικα και παλιά λαϊκά τραγούδια, είκοσι χρόνια πριν και …βάλε!
Οι τελευταίοι εναπομείναντες της παλιάς γενιάς του είδους (Μιχάλης Γενίτσαρης, Τόλης Χάρμας, Κούλης Σκαρπέλης) δίπλα σε κάποιους από τη δυναμική γενιά της εποχής εκείνης (Δημήτρης Κοντογιάννης, Γιώργος Ξηντάρης, Γιάννης Λεμπέσης αλλά και ο Αγάθωνας Ιακωβίδης που δεν είναι πια εδώ) καθώς και νέοι τότε (Σπύρος Πατράς, Κώστας Μήτσιος).
Από του «Σαμπάνη» στα χρόνια του ’80, κι ύστερα στον «Κάβουρα», στο «Απτάλικο», στη «Στοά των Αθανάτων», στο «Καραβάνι», στα «9/8».
Στη δεύτερη εκπομπή, στεκόμαστε στην «χαρτογράφηση» των παλιότερων χρόνων όπως την επιχείρησε στις μέρες μας ο Κώστας Μήτσιος στο βιβλίο του «Τα ρεμπετάδικα» – μαζί του θα μιλήσουμε κι από το τηλέφωνο. Στεκόμαστε ακόμη στη σημερινή εικόνα των χώρων που ακούγονται αυτά τα τραγούδια αλλά και σε νεώτερες ανάλογες ηχογραφήσεις. Εντός αλλά και εκτός δισκογραφίας, στην Αθήνα αλλά και αλλού, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τα πρόσωπα, οι χώροι και οι αφορμές παραμένουν πολλές και γι’ αυτό εδώ δεν αναφέρουμε ονόματα. Πόσα πρόσωπα, πόσα τραγούδια χωράνε σε δυο εκπομπές; Να ‘μαστε καλά να επανερχόμαστε.
Πάντα με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».
ΥΓ : Δικαιωματικά, ο τίτλος της εκπομπής από το τραγούδι – προτροπή του Γιάννη Λεμπέση. Ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά το 1993 – στα χρόνια της ακμής της γενιάς του Λεμπέση. Συνδέει όμως με τον καλλίτερο τρόπο ανθρώπους και εποχές με την ίδια αντίληψη καθώς το 2001, το ηχογράφησε και ο 85άχρονος – τότε – Μιχάλης Γενίτσαρης. Ο τελευταίος από την προπολεμική γενιά του ρεμπέτικου που βρέθηκε σε δισκογραφικό στούντιο, στο ξεκίνημα της νέας χιλιετίας!