Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου, 9 με 10 το βράδυ, στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7.
Πάντα αναρωτιόμουν για τη θέση που είχε η Σώτια Τσώτου στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού. Πολυγραφότατη σε κάποιες εποχές. Με κοφτερή σκέψη, άνεση και γνώση συγκεκριμένων κανόνων του τραγουδιού. Και με τραγούδια πολύ γνωστά.
Ωστόσο, ελάχιστα γνωστή ως όνομα και ως φυσιογνωμία. Επίσης, καθώς περνούσαν τα χρόνια, ενώ πολλά από τα τραγούδια της άντεχαν, ποτέ δεν είχαμε μια μελέτη – αναφορά στο έργο της. Ούτε ο ίδιος προσπάθησα ποτέ κάτι πιο πλήρες, πέρα από επί μέρους συζητήσεις μαζί της – συνήθως απ’ το τηλέφωνο – ή επί μέρους καταγραφές του υλικού της. Είχε να κάνει και με τον χαρακτήρα της και με τον τρόπο που αντιμετώπιζε το τραγούδι. Αλλά είχε να κάνει και με τις επιλογές της. Είναι πολλά τα τραγούδια για τα οποία εντυπωσιάζεσαι όταν συνειδητοποιείς ότι «κι αυτό δικό της είναι!». Αλλά είναι αρκετά και εκείνα που αναρωτιέσαι: «Είναι δυνατόν να είναι δικό της;».
Με τον Κώστα Χατζή το κύριο μέρος των τραγουδιών της, σχεδόν για 30 χρόνια. Είναι όμως και μικρότερες και εποχιακές συνεργασίες με στιγμές που ξεχωρίζουν: Με τον Σταύρο Κουγιουμτζή, με τον Απόστολο Καλδάρα, με τον Γιώργο Χατζηνάσιο, με τον Χρήστο Νικολόπουλο, με τον Τάκη Σούκα. Έγραψε πολύ για την Μαρινέλλα. Αλλά και ο Στέλιος Καζαντζίδης, διάλεξε τη δική της πέννα για όσα ήθελε να τραγουδήσει στην τελευταία περίοδο της διαδρομής του. Είναι εκτεταμένες κι οι συνεργασίες με τον Δώρο Γεωργιάδη, τον Γιώργο Κριμιζάκη.
Πριν λίγες μέρες, συμπληρώθηκαν 10 χρόνια από τότε που έφυγε (10/12/ 2011). Πόσα τραγούδια χωράνε σε μια εκπομπή; Να ‘μαστε καλά να επανερχόμαστε.
Πάντα με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».
ΥΓ : Αρχικά, σκεφτόμουν για την εικόνα αυτής της ανάρτησης ένα από τα καθιερωμένα «πάζλ» με εξώφυλλα δίσκων που έχουν στίχους της Σώτιας Τσώτου. Ήταν όμως τόσα αυτά που ήθελα να βάλω, που δεν χωρούσαν! Δεν πιστεύω στις «φωτογραφίες ταυτότητας». Οπότε, κατέληξα σε μια από τις λίγες καταγεγραμμένες εικόνες δημόσιας παρουσίας της και μάλιστα στα νεανικά της χρόνια. Έτος 1970. Συνέντευξη τύπου για την κυκλοφορία του «Να ‘τανε το 21», με τον Σταύρο Κουγιουμτζή, τον Γιώργο Νταλάρα, και τον ηθοποιό Δημήτρη Νικολαΐδη – που είχε αναλάβει την παρουσίαση.