Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου, 9 με 10 το βράδυ, στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7.
14 τραγούδια σε πρώτη εκτέλεση και κάποιες επανεκτελέσεις στα χρόνια 1967-1972.
Ένα μικρό Οδοιπορικό – 4 μόλις χρόνων, στη δισκογραφία και τον κινηματογράφο. «Σταλιά, σταλιά», «Τι να φταίει», «Ποιος ειν’ αυτός ο αψηλός», «Δεν συμφωνήσαμε» αλλά και «Γλυκοχαράζει ξύπνησε», «Πήρα τους δρόμους», «Τα πικραμένα δειλινά».
Αν κάποιος δει το στιγμιότυπο που η Μαρινέλλα τραγουδάει «Σταλιά, σταλιά», στην ταινία «Ο πιο καλός ο μαθητής» με τον Ντίνο Ηλιόπουλο τον Νίκο Σταυρίδη και την Ξένια Καλογεροπούλου ανάμεσα στους θαμώνες – και με την ίδια εις διπλούν, να φαίνεται ότι κάνει σεγόντα στον εαυτό της – μπορεί να καταλάβει πόσο διαφορετική ήταν η εικόνα της, από εκείνη με την οποία καθιερώθηκε στα επόμενα χρόνια. Διστακτική, με ρούχα εποχής, περπατάει αμήχανα όρθια στην πίστα – μόλις έχει σηκωθεί από το πάλκο. Είναι μια συνεργασία καθοριστική στην διαδρομή της Μαρινέλλας.
Κάποια από τα τραγούδια που απέδωσε, την καθιέρωσαν τότε αλλά και αποτελούν μέχρις σήμερα ένα σημαντικό κομμάτι του πιο διαχρονικού ρεπερτορίου της. Τα ακούμε και αυτά στις πρώτες τους ηχογραφήσεις. Αλλά ακούμε και όλα τα άλλα που ηχογράφησαν μαζί Ζαμπέτας και Μαρινέλλα, περίπου την ίδια εποχή. Ακόμα και σήμερα, αν τα ακούσει κανείς για πρώτη φορά, μπορεί και να ξεχωρίσει κάποια. Είναι και οι ιστορίες τους και οι σκέψεις γι’ αυτά, που έχουν το δικό τους ενδιαφέρον. Πάντα με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».
ΥΓ: Η φωτογραφία που διαλέξαμε, περίπου προφητεύει τα γεγονότα. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη απέρριψε το «Σταλιά, σταλιά». Η Μαρινέλλα, το διεκδίκησε και κέρδισε το στοίχημα. Και για τότε και μέσα από τα χρόνια. Εδώ, τις βλέπουμε μαζί με τον Ζαμπέτα, στα παρασκήνια της παράστασης του έργου «Καίσαρ και Κλεοπάτρα», λίγα χρόνια πριν από όλα αυτά. Το φθινόπωρο του 1962.