Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου, 9 με 10 το βράδυ, στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7.
«Μ’ ένα παλιό ρεμπέτικο σε ραγισμένο δίσκο/ στο σήμερα το ψεύτικο τον εαυτό μου βρίσκω./ Οι σημερινοί ρεμπέτες άγνωστους καημούς πουλάνε/ μη μου λένε για τεκέδες, δεν προλάβανε να πάνε. Σ’ ένα παλιό ζεϊμπέκικο αγκομαχά η βελόνα/ το γνήσιο ρεμπέτικο ανήκει σ’ άλλα χρόνια».
Είναι στίχος από ένα από τα τελευταία τραγούδια που ηχογράφησε ο Πάνος Γαβαλάς. Ο δίσκος κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 1986 – δυο χρόνια πριν φύγει από τη ζωή. Κι ενώ ήδη, τον βάραινε η αρρώστια αλλά μάλλον και η απογοήτευση. Για την εποχή και τις συνθήκες που ηχογραφήθηκε, θα μας μιλήσει ο δημοσιογράφος και μουσικός Γιώργος Κοντογιάννης, που υπογράφει και την παραγωγή. Στην εκπομπή, θα ακούσουμε κάποια ακόμη τραγούδια από τις ηχογραφήσεις του Πάνου Γαβαλά με την Ρία Κούρτη στα χρόνια 1977-1986. Κυρίως τραγούδια του Χρήστου Νικολόπουλου και του Βαγγέλη Ατραϊδη αλλά και παλιά λαϊκά του Τσιτσάνη, του Παπαϊωάννου, του Καλδάρα, του Μπαγιαντέρα και του Τζουανάκου – όπως τα ηχογράφησε τότε για μια συλλογή με «Τέσσερεις δεκαετίες λαϊκό τραγούδι». Πάντα με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».
Σημείωση (επί …προσωπικού!): Όταν συνάντησα τον Πάνο Γαβαλά, ήμουν 18 χρονών κι εκείνος πολύ κουρασμένος. Σχεδόν, δεν καταλάβαινα τότε τι κάνει ένα τραγουδιστή με τέτοια διαδρομή, να μιλάει με τόση πίκρα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη φράση: «Έχω σταματήσει επίτηδες το μυαλό μου». Τότε, μπορεί και να μην το πολυκατάλαβα. Σήμερα, που κοντεύω την ηλικία που είχε τότε ο Γαβαλάς, το ξέρω καλά. Το κουβαλάω και ως προσωπικό βίωμα.
Θυμάμαι την τελευταία φορά που μιλήσαμε με τον Πάνο Γαβαλά. Ήταν μόλις είχε κυκλοφορήσει ο τελευταίος του δίσκος, το «Μια ανάσα». Μάλλον δεν ήξερα για την αρρώστια του, μάλλον δεν ήξερα ότι το καλοκαίρι της προηγούμενης χρονιάς είχε χάσει τη γυναίκα του. Με το θάρρος της προηγούμενης συνάντησής μας ή με το θράσος της ηλικίας, του τηλεφώνησα και του ζήτησα να έρθει στο Δεύτερο Πρόγραμμα – όπου είχα ξεκινήσει ένα χρόνο πριν να κάνω εκπομπές. Δεν ήταν απότομος. Αλλά η απάντησή σ’ αυτό που του ζήτησα, ήταν: «Δεν τα ξέρω ‘γω αυτά τα πράγματα! Κι είναι αργά για να τα μάθω!»