«Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια» – Επανεκκίνηση! Χάρις Αλεξίου “Οδός Νεφέλης 88”

Επανεκκίνηση! Χάρις Αλεξίου “Οδός Νεφέλης 88”. Πάντα με την πεποίθηση ότι “Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια”.
Δευτέρα 23 Αυγούστου, 9 με 10 το βράδυ, στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7.
“Έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία”, “Ψυχές και σώματα στο χρόνο γυρνάνε”, τα “Σύννεφα” του Τσιτσάνη και η ελληνική εκδοχή του τραγουδιού της Πατρίτσια Κας που λέγεται “Οι άντρες περνούν μαμά”.
Δώσμου ένα σύνορο να περπατώ /
Δώσμου ένα όνομα να μη χαθώ
Δώσμου ένα όνειρο να κρατηθώ/
Δώσμου ένα όραμα να αντισταθώ.
Προσευχή, ελπίδα, υπόσχεση μπροστά σε μια καινούργια αφετηρία. Με λόγια και με τη φωνή της Χαρούλας Αλεξίου, με το κλαρίνο του Μάνου Αχαλινωτόπουλου. Ήταν τον Φεβρουάριο του 1995 που κυκλοφόρησε ο δίσκος “Οδός Νεφέλης ‘88”, ο πρώτος με τραγούδια που είχε γράψει και τραγουδούσε η Χάρις Αλεξίου. Επιστροφή με ιστορίες άλλων εποχών στη σειρά εκπομπών σαν την σημερινή. Λέμε σαν παραμύθια τις ιστορίες τους και ακούμε κάποιους δίσκους ολόκληρους. Σαν να βάζαμε με προσοχή και τις δυο πλευρές ενός παλιού δίσκου βινυλίου. Η “Προσευχή” αυτή ανοίγει την “Οδό Νεφέλης”. Αλλά είναι το τραγούδι που γράφτηκε τελευταίο. Και αρκετά χρόνια μετά τα υπόλοιπα. Ενώ ήδη η τραγουδίστρια έχει κάνει το εντυπωσιακό – αλλά και εξαιρετικά ενδιαφέρον – άνοιγμά της στη δεκαετία του ’90 με το “Δι’ ευχών” του Νίκου Αντύπα και της Λίνας Νικολακοπούλου. Η “προσευχή” αυτή βέβαια, παρ΄ ότι άνοιξε το συγκεκριμένο δίσκο, δεν υπήρξε από τα πιο “τυχερά” σε επίπεδο απήχησης τραγούδια του, όσο κι αν ήταν απ’ τα πιο ωραία. Η λιτή μεγαλοσύνη του κλαρίνου της εισαγωγής και ο απόηχος της ψαλμωδίας στην εξέλιξή του, πιθανόν δεν βρήκαν δρόμο για να προσεγγίσουν το “μεγάλο κοινό’. Έμειναν με την ομορφιά μιας μοναχικής αποκάλυψης. Όταν πια ο χρόνος κι όχι τα ειδικά γι’ αυτό το ρόλο φώτα, κρίνουν το “αποτέλεσμα” αυτού του υλικού.