«Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια» – «Τα νέα της Αλεξάνδρας …με πικραμένη την καρδιά». Αναφορά στον Βαγγέλη Περπινιάδη

Πέμπτη 13 Μαΐου, 9 με 10 το βράδυ, στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7.
Ένας τραγουδιστής με μεγάλες δυνατότητες και με καθολική αποδοχή στις «περιοχές» του. Αλλά, μάλλον άγνωστος στο «επίσημο ευρύτερο κοινό» και τα «μέσα». Ίσως είναι το πιο χαρακτηριστικό ανάλογο παράδειγμα ο Βαγγέλης Περπινιάδης. Δεν τον πρόλαβα στις δόξες του, στου «Κεφάλα» και του «Περιβόλα» στη Νίκαια. Έζησα όμως τον απόηχό τους από τις μνήμες των μεγαλύτερων. Τον άκουσα σε προχωρημένη ηλικία, σε πανηγύρι στον Ασπρόπυργο, όμως. Να αναμετριέται με το πιο δύσκολο ρεπερτόριο και να τα καταφέρνει με τον καλλίτερο τρόπο. Και στην απόδοση των τραγουδιών και στην επικοινωνία του με πολύ κόσμο. Όπως τον έζησα και απόλυτο πρωταγωνιστή, στα κέντρα που εμφανιζόταν στην ωριμότητά του πια. Την ίδια στιγμή – και μέχρι σήμερα – οι τηλεοπτικές του εμφανίσεις ήταν ελάχιστες και οι ραδιοφωνικές του μεταδόσεις ανύπαρκτες. Αποφάσισα αυτή την εκπομπή, ακούγοντας μια αναφορά στα 18 χρόνια από τη φυγή του. Μόνο πού – από λάθος ή από άγνοια – συνοδευόταν από ηχογράφηση του – πολύ συχνά συνταξιδιώτη του, βέβαια – …Σπύρου Ζαγοραίου. Έτσι είπα να διαλέξω κάποιες ηχογραφήσεις του από τα χρόνια των 45 στροφών, κυρίως. Τραγούδια γνωστά σε όλους – «Τα νέα της Αλεξάνδρας», «Δεν ξαναπαίζω ζάρια πια» – και άλλα πιο περιφερειακά. Αμανέδες, τσιφτετέλια και ζεϊμπέκικα, ρεμπέτικα, ανατολίτικα και δημοτικά. Η δισκογραφία του Βαγγέλη Περπινιάδη είναι τεράστια για τη φήμη που έχει στα «επίσημα» μέσα. Και ιδιαίτερα εκτεταμένη στο χρόνο. Ξεκινάει από τις 78 στροφές με τη συνοδεία του μπουζουκιού του Μπέμπη, του Δημήτρη Στεργίου το 1956 και φτάνει μέχρι τα χρόνια του 2000. Οι σημερινές μας επιλογές είναι από την πιο ενεργή και ένδοξη δισκογραφικά εποχή του – τα χρόνια του ’60. Πάντα, με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».