Λαϊκά και …διαφορετικά τραγούδια του Μάριου Τόκα.
Τρίτη 2 και Τετάρτη 3 Μαρτίου, 9 με 10 το βράδυ, στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7. Ο Μητσιάς και τα «Τραγούδια της παρέας». Το «Δεν κλαίω γι’ αυτά που μου ‘χεις πάρει» του Γιάννη Ρίτσου. Ο Καλογιάννης και το «Σ’ αγαπώ σαν το γέλιο του Μάη». Ο Μητροπάνος, το «Σ’ αναζητώ στη Σαλονίκη», τα «Λαδάδικα» αλλά και τα «Εντελβάις». Ο Νταλάρας και τα τραγούδια από τη «Φωνή πατρίδας». Η Κανελλίδου και τα «Δίδυμα φεγγάρια». Ο Σκουλάς και το «Άσπρο μαντήλι ανέμιζε». Και πολλά ακόμη. Αλιβιζάτος, Γράψας, Αλκαίος, Φασουλάς. Η Κύπρος και οι ποιητές της. Μάλλον ήταν ένας δημιουργός που η πιάτσα του τραγουδιού εκτίμησε λιγότερο από όσο θα ‘πρεπε. Και ίσως και ο ίδιος, να επέμεινε να επιβάλλει το δικό του, λιγότερο απ’ όσο μπορούσε. Γνώρισε βέβαια μεγάλες επιτυχίες. Είχε όμως και την «ατυχία», να μπει στο χώρο σε μια εποχή που ο χώρος της παραγωγής και της διακίνησης του τραγουδιού, ήταν απίστευτα συντηρητικός και η δισκογραφία δεν ήταν στα χέρια των δημιουργών – τουλάχιστον στο βαθμό που συνέβαινε κάτι τέτοιο άλλοτε. Κι έφυγε νωρίς. Και δεν πρόλαβε να εισπράξει την καταξίωση που η ελληνική πραγματικότητα παρέχει με άνεση, κυρίως στην τρίτη ηλικία των δημιουργών, την αναγνώριση των απόμαχων. Δεν πρόλαβε να ζήσει την εποχή που θα γινόταν «παλιό καλό τραγούδι». Έζησε την εποχή που τον αποκάλεσαν «γνωστό κατασκευαστή εμπορικών σουξέ» λες και η επιτυχία είναι ποινικό αδίκημα. Και θυμάμαι πόσο τον είχε πειράξει μια τέτοια οριοθέτηση για εκείνον. Όχι γιατί δεν παραδεχόταν τυχόν αβλεψίες και παραχωρήσεις. Αλλά γιατί ένας δημιουργός δεν χαρακτηρίζεται από αυτές. Ο Μάριος Τόκας έφυγε στις 27 Απριλίου του 2008, στα 54 χρόνια του. Για μια ακόμη φορά, στεκόμαστε στη γνωστή αλλά και τη λιγότερο φωτισμένη πλευρά του. Με τραγούδια και λίγα λόγια που να «ζωγραφίζουν» τις εποχές και τις επιλογές του. Πάντα με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».
Πρέπει να Ξέρεις Μηχανή να Κόψεις Μαύρα Μάτια
Γιώργος Τσάμπρας
0:00
0:00
LIVE