Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας και μεταδίδουμε από το αρχείο της εκπομπής «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια», την τελευταία συνομιλία της Ιωάννας Γεωργακοπούλου με τον Γιώργο Τσάμπρα.
Στην ιστορική αυτή δίωρη συνέντευξη δίνει με έναν ιδιαίτερα ζωηρό τρόπο, τις δικές της εκδοχές για ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα του λαϊκού τραγουδιού της εποχής της.
Σημειώσεις και δικές της φράσεις, από και για την εκπομπή :
Γεννήθηκε στον Πύργο της Ηλείας το 1920… Ο πατέρας, σταφιδέμπορος… Τέσσερα αδέλφια – δυό αγόρια, δυο κορίτσια. Εκείνη η πιο μικρή… Τεσσάρων χρονών χάνει τον πατέρα της και η μάνα της – Αθηναία – έρχεται με τα παιδιά στην Αθήνα… «Την πείνα, την ανέχεια, τη γδύμνια θυμάμαι από εκείνα τα χρόνια».
« Ο φίλος μιας φίλης μου, αδελφός της Αγγέλας Λυκιαρδοπούλου, με πήγε σ’ αυτήν αλλά μού είπε ότι κάνω για λαϊκά»… Ακολουθώ τη φωνή του Στράτου…
Παντρεύτηκε στην Κατοχή ( 1943 ) κι έκανε δυο κόρες.
Ο «Τρελός τσιγγάνος» έχει στίχους του Τσάντα… Δεν αφορά συγκεκριμένο πρόσωπο : «Ο Τσάντας μ’ έβαλε στο λούκι να γράφω τραγούδια… Πήγα να μάθω κιθάρα αλλά την …έσπασα στο κεφάλι κάποιου που ήθελε να πει στον αδελφό μου για το δεσμό μου με τον άντρα μου , προτού παντρευτώ!»
Τον Τσιτσάνη τον γνώρισε προπολεμικά στην «Κολούμπια» και δεν είχαν καμιά έχθρα, μέχρι που εκείνος, θέλησε να …της πάρει τον «Τρελό τσιγγάνο» : «Τα χρόνια που συνεργαστήκαμε ήταν πολύ καλά. Αυτοί οι παλιοί άνθρωποι, ένοιωθαν αλλιώς τη ζωή. Ίσως ήταν η ανέχεια, δεν θέλαν καυγάδες… Κάποια στιγμή όμως, έγινε τρελός για τον «Τρελό τσιγγάνο». Πάω και τον βρίσκω στο «Ροσινιολ» που τραγουδούσε με την Μπέλλου… Μού λέει «μη με εκθέσεις γιατί τα ποσοστά τα παίρνει ο …τάδε». Έλα όμως που φίλος του μού φέρνει το δίσκο και γράφει Τσιτσάνης, Χατζιδάκις, Κακογιάννης… Πάω στην ΑΕΠΙ και ζητώ να κατασχεθούν τα ποσοστά… Δυο χρόνια μετά, δεν είχε πάει κανείς να πάρει τα χρήματα…».
Ακούγοντας αυτά τα τραγούδια σε νεώτερες εκτελέσεις : « Το θέμα είναι πως το ακούς… Για το «Αργοσβήνεις μόνη», μου ‘χε βγάλει την ψυχή ο Τσιτσάνης… Πρόσεξε τι αναπνοές παίρνω και που τις παίρνω! Προτιμούσα να τραγουδώ με τον Στελλάκη Περπινιάδη… Γινόντουσαν οι πρόβες και προσέχαμε γιατί έκανε ένα χιλιάρικο το κερί… Ο Τσιτσάνης με δυσκόλευε περισσότερο απ’ όλους τους άλλους: «Θα πεθάνεις, αλλά δεν θα πάρεις αναπνοή». Ήταν κουραστικό. Αλλά, καλά έκανε. Όλα ήταν μια συνήθεια… Κι εγώ, δεν κοιτούσα ποιος και τι μ’ αρέσει. Κοίταζα να τελειώσω, να πάρω τα λεφτά και να πάω σπίτι μου!».
Η συνεργασία σταματά με τον Τσιτσάνη, όταν εκείνη φεύγει για την Αμερική… Ο Τσιτσάνης παίρνει τη Νίνου… « Και να γράφουν τώρα ότι έδειρα την Νίνου; Με ποιο δικαίωμα; Έχω παιδιά, εγγόνια, δισέγγονα… Τίποτα δεν υπήρξε… Μεγαλύτερη καρδούλα από τη Νίνου, δεν υπήρξε… Δεν υπάρχει κανείς να την υπερασπιστεί; Ζητούσα το γιο της Νίνου από τότε που έβγαλε ο Φέρρης το «Ρεμπέτικο»…
« Το «Σ’ αγαπώ» γράφτηκε από εμένα, για συγκεκριμένο πρόσωπο. Είχα …στόμα! Και ο συχωρεμένος ο Σέμσης, έμενε κοντά μου. Έτσι έγραφα εγώ! »
«Δεν πήγαινα σε πανηγύρια! Η καλλίτερη μου εμπειρία από πάλκο ήταν στην «Κάβα» στην οδό Σταδίου. Με Γαβαλά και Μειμάρη. Προτού κάνουν επιτυχία