111 χρόνια από η γέννηση του Γιάννη Παπαϊωάννου
Ο Παπαϊωάννου του γραμμοφώνου και ολίγα μεταγενέστερα
Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 2024, 9 με 10 το βράδυ, στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7 και στην εκπομπή του Γιώργου Τσάμπρα.
Και επειδή στις αναρτήσεις του fb απαντάμε στην ερώτηση «τι σκέφτεστε;»: Σκέφτομαι ότι τα έργα κι όχι τα λόγια διασώζουν την εικόνα των ανθρώπων στο χρόνο. Κι όσες φορές μού ζήτησαν φίλοι αυτές τις μέρες να πω τη γνώμη μου για την επικαιρότητα, αντί να μπω στη διαδικασία να παρακολουθήσω όσα ειπώθηκαν κι όσα – πολλά – γράφτηκαν στη συνέχεια, απάντησα ότι προτιμώ να ακούσω ένα δίσκο με τον Γιώργο Νταλάρα. Δυστυχώς, δεν έχω ανάλογο έργο από τα πρόσωπα που καλύπτουν την «μουσική επικαιρότητα» στα κανάλια και στα σάιτς… Έτσι κι αλλιώς, πολύ σύντομα αυτά θα έχουν αντικατασταθεί από τα ανάλογα επόμενα. Έτσι μού προέκυψε και η σημερινή αναφορά στα 111 χρόνια από τη γέννηση του Γιάννη Παπαϊωάννου (γεννήθηκε δύο χρόνια νωρίτερα απ’ τον Τσιτσάνη, την ίδια ημερομηνία, 18 Ιανουαρίου του 1913) και η «εμμονή» στον Παπαϊωάννου του γραμμοφώνου με λίγες μόνο μεταγενέστερες επιλογές : «Φαληριώτισσα», «Πριν το χάραμα», «Άνοιξε γιατί δεν αντέχω», «Πέντε Έλληνες στον Άδη» αλλά και «Άνθρωποι, άνθρωποι, κακούργοι, πονηροί», «Βλέπε, άκου , μη μιλάς»… Μπέλλου, Νίνου, Παπαϊωάννου, Στράτος Παγιουμτζής, Απόστολος Χατζηχρήστος, Οδυσσέας Μοσχονάς αλλά και ο Παπαϊωάννου με τη Ντάλλια στην Αμερική, να τραγουδούν «Όσο βαρούν τα σίδερα» και η Καίτη Γκρέυ και η Ρίτα Σακελλαρίου. Πάντα με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».
Ερώτημα αντί για ΥΓ: Φαντάζεστε ότι όχι σε 111 χρόνια αλλά σε 11 ή και σε 1 χρόνο, μπορεί να συζητάμε για την «επικαιρότητα» των «οπαδών» και των «δημοσίων σχέσεων» στην κοινωνική δικτύωση αυτών των ημερών; Ευτυχώς, η μουσική, η τέχνη δεν είναι ντέρμπυ… Ότι και να λέμε, ας ελπίσουμε ότι εν τέλει μετράει το καλλιτεχνικό και το εκφραστικό αποτέλεσμα του καθενός. Και η δύναμή του, στον χρόνο και στον κόσμο.