Η Καίτη Χωματά τραγουδά Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, Ζαμπέτα, Ξαρχάκο, Πλέσσα, Μαυρουδή. Τραγούδια που δεν την έχουμε συνηθίσει, από την δισκογραφία και το Αρχείο του ΕΙΡ.
Παρασκευή 1 Δεκεμβρίου, 9 με 10 το βράδυ, στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7 και στην εκπομπή του Γιώργου Τσάμπρα.
Θυμάμαι πόσο δύσκολα στα χρόνια του ’90, βρήκαμε το δισκάκι με «Τα δειλινά» και το «Χωρισμό» του Ζαμπέτα, για να μπουν σε μια συλλογή με την Καίτη Χωματά. Από την άλλη, το «Στην ποταμιά σωπαίνει το κανόνι» και τον «Έκτορα και την Ανδρομάχη» του Χατζιδάκι, τα ακούγαμε πολύ με τη φωνή της από το ραδιόφωνο. Μετά, ανακάλυψα ότι είχε πει και το «Ήρθε βοριάς, ήρθε νοτιάς» και «Το πουλί» του Χατζιδάκι. Στα χρόνια μετά το «νέο κύμα», ήταν ακριβοθώρητη στη δισκογραφία. Το 1984 όμως, εξέδωσε ένα δίσκο όπου τραγουδούσε με το δικό της τρόπο τους «Μοιραίους» του Θεοδωράκη, το «Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι» του Χατζιδάκι, το «Σου ‘φερα νερό στις χούφτες» του Ξαρχάκου κ.α. Και στο Αρχείο του ΕΙΡ, υπάρχουν ερμηνείες της από τα χρόνια του ’60, σε τραγούδια Χατζιδάκι, Πλέσσα, Μαυρουδή, Μεντή κ.α. : «Το πέλαγο είναι βαθύ», «Τριαντάφυλλο στο στήθος», «Η πρώτη μας νύχτα», «Κι όμως υπάρχει χαρά», «Άκρη δεν έχει ο ουρανός»… Τη θυμάμαι να μού λέει, γελώντας και αυτοσαρκαζόμενη : «Δεν σού κρύβω ότι και τότε που είπα τα πρώτα τραγούδια του «νέου κύματος», κατά βάθος σκεφτόμουν : «Μωρέ τραγούδια είναι αυτά;». Είχα μείνει στην άλλη εποχή, στα τραγούδια που ακούγαμε μέχρι τότε, τα πιο ελαφρά, ας τα πούμε. Σύγκρινα τα τραγούδια του Πλέσσα, του Μουζάκη, του Κατσαρού κι αναρωτιόμουν : «Τώρα θ’ αρέσει αυτό το απλό, χωρίς ορχήστρα, χωρίς βιολιά και …κορνέτες; Τραγούδι είναι αυτό τώρα, με μια κιθάρα κι ένα φλάουτο;» Το πράγμα όμως, είχε πάρει το δρόμο του!».
Στην εκπομπή αυτή λοιπόν, ακούμε την Καίτη Χωματά σε τραγούδια που …δεν την έχουμε συνηθίσει. Από τα χρόνια του ’60, μέχρι και τα χρόνια του ’80. Από 45άρια, μεγάλους δίσκους αλλά και από το Αρχείο του ΕΙΡ. Πάντα, με τη διάθεση του «Παρ’ το αλλιώς… θα βρεις!».