Λαϊκοδημοτικά χρονικά:
Στέλιος Καζαντζίδης, Γιώτα Λύδια, Πάνος Γαβαλάς, Τασία Βέρρα, Σοφία Κολλητήρη, Φιλιώ Πυργάκη, Δημήτρης Ζάχος, Τάκης Καρναβάς, Αλέκος Κιτσάκης, Στάθης Κάβουρας, Γιάννης Κωνσταντίνου, Κώστας Σκαφίδας, Βάσω Χατζή, Μάκης Χριστοδουλόπουλος, μέσα από μνήμες της Κατερίνας Κόρου.
Τετάρτη 29 Νοεμβρίου, 9 με 10 το βράδυ, στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7 και στην εκπομπή του Γιώργου Τσάμπρα.
Η διαδρομή ενός «μεικτού» (και «νόμιμου;») είδους τραγουδιού που διαμορφώνεται από τα πρώτα χρόνια του ’60, την εποχή της μεγάλης εσωτερικής μετανάστευσης, μεσουρανεί στα χρόνια του ’70 στα πανηγύρια και στην Ομόνοια και μεταλλάσσεται από το ’80 και μετά, στο «ημίφως» της πόλης. Στα χρόνια του ’60, έχει θέση στις μεγάλες δισκογραφικές εταιρίες κι εκεί, αρχίζουν την καριέρα τους οι βασικοί τραγουδιστές και δημιουργοί του. Σιγά σιγά, διαμορφώνεται αλλιώς και περιορίζεται σε μικρότερες εταιρίες της Ομόνοιας – αν και μάλλον τότε ζει την πιο «πολυτελή» περίοδό του. Στα νεώτερα χρόνια, βασίζεται περισσότερο σε … λαϊκοπόπ ρυθμούς και ενορχηστρώσεις, αλλά και στη δύναμη μιας φράσης που ρυθμικά επαναλαμβάνεται πολλές φορές. Ποτέ όλα αυτά τα χρόνια δεν είχε ιδιαίτερη θέση στα ΜΜΕ, εν ονόματι μιας «καθαρότητας» σε ό,τι αφορά την παράδοση, αλλά και της έλλειψης βασικών κανόνων στην …διαφημιστική του συσκευασία. Όπως και να ‘χει, δεν το βλέπουμε αφ’ υψηλού, δεν το ειρωνευόμαστε, ούτε το κοροϊδεύουμε… Πάντα υπάρχει λόγος όταν ένας ήχος, ένα τραγούδι, ένα πρόσωπο, συγκεντρώνει το ενδιαφέρον του κόσμου… Μπορεί να είναι μουσικός, μπορεί να έχει να κάνει με διαφήμιση, μπορεί να είναι και κοινωνικός…
Μια εισαγωγή με κοινωνική και ανθρώπινη αφετηρία, με καλεσμένη την Κατερίνα Κόρου. Ούσα κόρη του Γιώργου Κόρου, έζησε από παιδί και την άνοδο και την εξέλιξη αυτού του χώρου. Ανακαλούμε λοιπόν μνήμες, πρόσωπα και τραγούδια. Πάντα με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».
ΣΗΜ (1) : Ο διπλός δίσκος βινυλίου «Πάμε στα κλαρίνα» – που διάλεξα για την εικόνα της ανάρτησης – είναι χαρακτηριστικός για το πώς φτάνει ο λαϊκοδημοτικός ήχος στα 1988, με πρωταγωνιστές κάποιους από τους ήδη παλαίμαχους του χώρου. Μεγάλη εμπορική επιτυχία της εποχής, που παράλληλα όμως, ίσως και να σημαίνει το τέλος της…
ΣΗΜ (2) : Η σκέψη της εκπομπής ήρθε με το θάνατο της Βάσως Χατζή και αφιερώνεται στη μνήμη όλων εκείνων των μουσικών και τραγουδιστών που υπηρέτησαν αυτό το χώρο, χωρίς ποτέ να αποτελέσουν σημείο αναφοράς των «επίσημων» μέσων.