Ένας δίσκος, μια ιστορία, μια εποχή
Τρίτη 12 Σεπτεμβρίου, 9 με 10 το βράδυ, στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7 και στην εκπομπή του Γιώργου Τσάμπρα.
Κάποια από αυτά τα τραγούδια της Ελένης Βιτάλη τα έχουμε ακούσει τόσο πολύ μέσα από τα σχεδόν 35 χρόνια που μεσολάβησαν… Με διαφορετικό ήχο, με διαφορετική φωνή και διάθεση… Γι αυτό, οι πρώτες τους εκτελέσεις μπορεί να μοιάζουν και μακρινές. Ήταν στις γιορτές του 1989, τις τελευταίες μέρες της δεκαετίας του ’80, που κυκλοφόρησε ο δίσκος «Το απέναντι μπαλκόνι». Ξεκινούσε με τις «μοναχικές γιαγιάδες» και μετά ερχόταν σιγά σιγά άλλα 9 τραγούδια με στίχους και μουσική δικά της. Αν κάποιος ζούσε ή απλά παρακολουθούσε την πορεία του δίσκου στο ξεκίνημά του, δύσκολα θα μπορούσε να φανταστεί τα εκατομμύρια θεάσεις που έχει σήμερα στο διαδίκτυο το «Ένα χειμωνιάτικο πρωί» ή τον ενθουσιασμό που ξεσηκώνουν – ή ξεσήκωναν για χρόνια – τραγούδια σαν την «κιβωτό» ή το «Εγώ τραγούδαγα τα βράδια στα σκυλάδικα». Σήμερα λοιπόν, στη σειρά που ακούμε ολόκληρους δίσκους, σαν να βάζαμε στο πικάπ από την αρχή μέχρι το τέλος έναν παλιό δίσκο βινυλίου, είπαμε να ακούσουμε ολόκληρο «Το απέναντι μπαλκόνι» της Ελένης Βιτάλη. Ρίχνοντας παράλληλα κλεφτές ματιές στην εποχή που γράφτηκε και ηχογραφήθηκε, αλλά και παρατηρώντας την πορεία του αυτά τα σχεδόν 35 χρόνια.
ΣΗΜ : Είναι πραγματικά κρίμα που σήμερα πια, με την κατάργηση των δίσκων και με το βιαστικό πέρασμα του υλικού τους στο διαδίκτυο, δεν μπορεί κάποιος να δει το άλμπουμ του παλιού βινυλίου, τις φωτογραφίες αλλά και το σκηνικό που έχει φτιάξει γι’ αυτές – μαζί με το εξώφυλλο – ο Αλέξης Κυριτσόπουλος. Φωτογραφίες από τα παιδικά χρόνια της Ελένης Βιτάλη αλλά και από τις πρώτες της δουλειές στα πάλκα των πανηγυριών : Στο ΣΟΥΛΙ στην πλατεία Βάθης το 1969 με τον Ναπολέοντα Δάμο, τον Μάκη Χριστοδουλόπουλο και τον Βασίλη Σαλέα στα κλαρίνα και την Μαρία Σαλτού τραγουδίστρια. Στα Εξαμίλλια Κορινθίας με τον Νίκο Σαραγούδα στο ούτι και τον Βαγγέλη Σούκα στο κλαρίνο. Η στη Λαμία… Και μαζί βέβαια, φωτογραφίες από την συνεργασία με τον Γιάννη Σπάθα στο στούντιο. Τον Γιάννη Σπάθα που σαφώς διαμόρφωσε απόλυτα τον ήχο αυτού του υλικού.