Γιάννης Διονυσίου, Μαρία Παπαγεωργίου, Γιάννης Παπαγεωργίου. Για τη φιλοσοφία της Κυριακής και του ελεύθερου χρόνου, με αφορμή μια συναυλία. Στην Ελευσίνα …χθες το βράδυ…
Δευτέρα 29/5/23, 9 με 10 το βράδυ, στο Δεύτερο Πρόγραμμα και στην εκπομπή του Γιώργου Τσάμπρα.
Μέχρι χθες το βράδυ λοιπόν, είχα στο νου μου μια τελείως διαφορετική εκπομπή για σήμερα… Ξαφνικά, μέσα στη μέρα, έμαθα για αυτή τη συνύπαρξη επί σκηνής που μού φάνηκε ενδιαφέρουσα. Πήγα. Και λίγο με την σκέψη «γιατί όχι;». Καθώς προχωρούσε η βραδιά, ήθελα να μιλήσω για όσα άκουγα, για όσα σκεφτόμουν… Για την επιλογή, για την απόδοση… Κι όταν τέλειωσε, αποφάσισα να προσπαθήσω να σας ταλαιπωρήσω με τις σκέψεις μου σήμερα. Και μαζί με κάποιες ηχογραφήσεις από τους τρεις, αλλά και κάποια τραγούδια που είχαν διαλέξει να πουν για το χθεσινό βράδυ. Εμείς βέβαια, σήμερα θα ακούσουμε στις δισκογραφημένες τους εκδοχές. Παρ’ ότι σημασία έχει για ένα τραγούδι η απόδοση της στιγμής. Το άκουσμα και η εικόνα της στιγμής κι όχι η ιστορική θέση του. Έρχεται μια στιγμή που κι ένα πολυακουσμένο τραγούδι αποκτά μια παρθενική μορφή σε μια άλλη απόδοσή του. Είτε από αυτόν που το πρωτόπε, αλλά είτε κι από οποιονδήποτε άλλον που το νοιώθει δικό του… Στις επιλογές της εκπομπής λοιπόν εναλλάσσονται ηχογραφήσεις των τριών με την «Κουτσή κιθάρα» του Μάνου Λοΐζου, την «Παλιοπαρέα» του Ζαμπέτα, την «Συννεφιασμένη Κυριακή» του Τσιτσάνη, το «γράμμα» του Θωμά Μπακαλάκου – οι πιο πολλοί το ξέρουν ως …Μυριοκαλή από το στίχο «Να δώσεις δυο φιλάκια στη Μυριοκαλή» – τον «Φάνη» του Χάρη και του Πάνου Κατσιμίχα κα. Πάντα με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».
ΣΗΜ : Η φωτογραφία της ανάρτησης, μια στιγμή από την χθεσινή συναυλία στην «Όαση» της Ελευσίνας, με τον Γιάννη Διονυσίου, την Μαρία Παπαγεωργίου, τον Γιάννη Παπαγεωργίου, τον Αγη Παπαναγιώτου και τον Χρήστο Σκόνδρα. Μέσα από το φακό του γιού μου Ζαχαρίωνα. Ο τίτλος της εκπομπής, από το τραγούδι του Στέφανου Δορμπαράκη με στίχους Παπαγιώργη που τραγούδησε ο Γιάννης Διονυσίου πριν 4 χρόνια.